دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Manet. Édouard
سری:
ISBN (شابک) : 9781780420295, 1780420293
ناشر: Sirrocco
سال نشر: 2005
تعداد صفحات: 256
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 26 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب مانه: زندگی نامه، کتاب های الکترونیک، مانه، ادوارد، -- 1832-1883
در صورت تبدیل فایل کتاب Manet به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مانه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مانه یکی از مشهورترین هنرمندان نیمه دوم قرن نوزدهم است که با امپرسیونیست ها مرتبط است، اگرچه او واقعاً یکی از آنها نبود. او تا حدودی به دلیل انتخاب موضوعاتش از زندگی روزمره، استفاده از رنگهای خالص و تکنیک سریع و آزاد، تأثیر زیادی بر نقاشی فرانسوی گذاشت. او در آثار خود، گذار بین رئالیسم کوربه و آثار امپرسیونیست ها را انجام داد. او که یک بورژوا بالا به دنیا آمد، پس از ناکامی در ورود به مدرسه دریایی، نقاش شدن را انتخاب کرد. او با توماس کوتور، نقاش آکادمیک، مطالعه کرد، اما به لطف سفرهای متعددی که از سال 1852 به دور اروپا انجام داد، شروع به کشف سبک خود کرد. اولین نقاشی های او بیشتر پرتره و صحنه های ژانر بود که از عشق او به استادان اسپانیایی مانند ولاسکز و گویا الهام گرفته شده بود. در سال 1863 او شاهکار خود را به نام ناهار روی چمن در سالن دس رفوزه ارائه کرد. کار او باعث دعوای مدافعان هنر آکادمیک و هنرمندان جوان «متنفی» شد. مانه رهبر این نسل جدید از هنرمندان شد. از سال 1864، سالن رسمی نقاشیهای او را پذیرفت و همچنان اعتراضهای بلندی را نسبت به آثاری مانند المپیا در سال 1865 برانگیخت. در سال 1866، زولا نویسنده مقالهای در دفاع از آثار مانه نوشت. در آن زمان، مانه با همه استادان امپرسیونیست بزرگ آینده: ادگار دگا، کلود مونه، آگوست رنوار، آلفرد سیسلی، کامیل پیسارو و پل سزان دوست بود و بر کار آنها تأثیر گذاشت، اگرچه نمیتوان او را به شدت یکی از آنها به حساب آورد. . در واقع در سال 1874، او از ارائه نقاشی های خود در اولین نمایشگاه امپرسیونیست خودداری کرد. آخرین حضور او در سالن رسمی در سال 1882 با A Bar at Folies-Bergère، یکی از مشهورترین آثار او بود. او که در سال 1883 از قانقاریا رنج می برد، نقاشی های طبیعت بی جان از گل را نقاشی می کرد تا اینکه برای کار بسیار ضعیف شد. او با پشت سر گذاشتن تعداد زیادی طراحی و نقاشی درگذشت.
Manet is one of the most famous artists from the second half of the nineteenth century linked to the impressionists, although he was not really one of them. He had great influence on French painting partly because of the choice he made for his subjects from everyday life, the use of pure colours, and his fast and free technique. He made, in his own work, the transition between Courbet’s Realism and the work of the impressionists. Born a high bourgeois, he chose to become a painter after failing the entry to the Marine School. He studied with Thomas Couture, an Academic painter, but it was thanks to the numerous travels he made around Europe from 1852 that he started to find out what would become his own style. His first paintings were mostly portraits and genre scenes, inspired by his love for Spanish masters like Velázquez and Goya. In 1863 he presented his masterpiece Luncheon on the Grass at the Salon des Refusés. His work started a fight between the defenders of Academic art and the young “refusés” artists. Manet became the leader of this new generation of artists. From 1864, the official Salon accepted his paintings, still provoking loud protests over works such as Olympia in 1865. In 1866, the writer Zolá wrote an article defending Manet’s work. At that time, Manet was friends with all the future great impressionist masters: Edgar Degas, Claude Monet, Auguste Renoir, Alfred Sisley, Camille Pissarro and Paul Cézanne, and he influenced their work, even though he cannot strictly be counted as one of them. In 1874 indeed, he refused to present his paintings in the First Impressionist Exhibition. His last appearance in the official Salon was in 1882 with A Bar at the Folies-Bergère, one of his most famous works. Suffering from gangrene during the year 1883, he painted flower still-lifes until he became too weak to work. He died leaving behind a great number of drawings and paintings.
Biography......Page 5
ÉDOUARD MANET (1832-1883)......Page 8
Index......Page 248