Mandate of Heaven : Marx and Mao in Modern China

برای رادیکال‌ها در اروپا و آمریکای شمالی، انقلاب‌های ضد امپریالیستی - و چینی - به وظیفه بزرگ سال‌های 1789، 1848 و 1870، انقلاب بورژوایی به تعبیر مارکس، و ایجاد ملت‌هایی که آزاد می‌کردند ادامه دادند. انرژی ها و وحدت هدف برای ایجاد جهان های جدید رفاه و آزادی تمرکز ناسیونالیستی منجر به تأکید بر توسعه خودکامه شد - گفته می شد که ملت قبلاً در محدوده خود همه الزامات و منابع برای مطابقت با دستاوردهای جهانی را در اختیار داشت. تمدن.
سرنگونی امپراتوری در دهه‌های 1950 و 1960 - که روی کار آمدن حزب کمونیست چین در سال 1949 بخش مهمی از آن بود - به نظر می‌رسید که عصر جدیدی در تاریخ جهان باشد، دورانی که اکثریت مردم جهان رهایی را تضمین کردند. شاید این یک حس درست بود، اما واقعیت برای اکثریت از این امید گیج کننده بسیار دور بود. و در مورد چینی های معمولی، ...

For radicals in Europe and North America, the anti-imperialist—and Chinese—revolutions continued the great task of 1789, 1848, and 1870, the “bourgeois revolution" in Marx's terms, and the creation of nations that would release the energies and unity of purpose to create new worlds of prosperity and freedom. The nationalist focus led to an emphasis on autarkic development—the nation, it was said, already possessed within its own boundaries all the requirements and resources to match the accomplishments of global civilization.
The overthrow of empire in the 1950s and 1960s—of which the coming to power of the Chinese Communist party in 1949 was a important part—seemed to augur a new era in world history, one in which the majority of the world's population secured liberation. There was perhaps a sense in which this was true, but the reality for the majority was far removed from this giddy hope. And in the case of the ordinary Chinese, the...