Managing Intermediate Size Cities: Sustainable Development in a Growth Region of Thailand

من هم خوشحالم و هم مفتخرم که این کتاب را به خوانندگان معرفی می کنم و می خواهم چند لحظه وقت بگذارم تا دلیل آن را توضیح دهم. مایکل رومانوس و کریستوفر آفری جلدی تولید کرده‌اند که برای چندین نوع مختلف از مردم ارزش بسیار زیادی دارد. برنامه ریزان و سایر متخصصان مرتبط با توسعه منطقه جنوب شرقی آسیا و مسائل و فرصت های مرتبط با رشد شهری و توسعه پایدار، در این کتاب بسیار مورد توجه آنها قرار خواهند گرفت. اما من معتقدم کتاب جذابیت بسیار گسترده تری دارد و این همان چیزی است که می خواهم به طور خلاصه در اینجا به آن اشاره کنم. دانشگاه سینسیناتی، جایی که مایکل، کریس و من در آن کار می کنیم، در تلاش است تا خود را جهانی کند - ظرفیت نهادی خود را برای فعالیت های بین المللی توسعه دهد، برنامه درسی خود را با موضوعات بین المللی القا کند و شایستگی جهانی را در بین فارغ التحصیلان خود ترویج و افزایش دهد. البته بسیاری از دانشگاه های آمریکا این کار را انجام می دهند. در این فرآیند، ما شاهد آزمایش‌های بسیار جالبی در آموزش هستیم، زیرا اساتید به دنبال «لحظه‌های یادگیری» در مکان‌های جدید و گاهی عجیب و غریب می‌گردند. مایکل، کریس و همکارانشان، به نظر من، یک مدل برجسته برای یادگیری در سراسر مرزهای ملی و فرهنگی ایجاد کرده اند. در فصل های بعدی، نتایج کار آنها را خواهید خواند. با این حال، آنچه کمتر آشکار خواهد شد، فرآیند تولید آن اثر است.

I am both pleased and honored to introduce this book to readers, and I want to take a few moments to explain why. Michael Romanos and Christopher Auffrey have produced a volume which will be of immense value to several different types of people. Planners and other specialists concerned with the development of the Southeast Asian region and the issues and opportunities associated with urban growth and sustainable development will find much to interest them in this book. But the book, I believe, has much wider appeal, and that is what I want to touch on briefly here. The University of Cincinnati, where Michael, Chris, and I work, is attempting to globalize itself - to develop its institutional capacity for international activities, to infuse its curriculum with international themes, and to promote and increase global competence among its graduates. Many American universities are doing this, of course. In the process, we are seeing some very interesting experiments in pedagogy, as faculty look for "learning moments" in new and sometimes exotic places. Michael, Chris, and their colleagues have, it seems to me, developed an outstanding model for learning across national and cultural boundaries. In the chapters which follow, you will read the results of their work. What will be less apparent, however, is the process by which that work was produced.