Managing Inequality: Northern Racial Liberalism in Interwar Detroit

در مدیریت نابرابری، کارن آر. میلر فرمول‌بندی، کاربردها و اهمیت سیاسی رو به رشد لیبرالیسم نژادی شمالی را در دیترویت بین دو جنگ جهانی بررسی می‌کند.

در پی آن در جنگ داخلی، بسیاری از رهبران سفیدپوست شمالی از قوانین بی‌نظم نژادی و قوانین ضد تبعیض حمایت کردند. این مواضع به تشدید تمایزاتی که بین نظام اقتصادی سیاسی خود قائل بودند، که آن را در ترویج سرمایه داری بازار آزاد آینده‌نگر می‌دیدند، و سیستم کنونی مغلوب جنوبی، که بر اساس برده‌داری ساخته شده بود، کمک کرد. اما این علاقه به بی طرفی نژادی قانونی نباید با تلاشی برای ادغام آمریکایی های آفریقایی تبار شمالی در ایالت یا جامعه در موقعیتی برابر با سفیدپوستان اشتباه گرفته شود. در طول مهاجرت بزرگ، که ده‌ها هزار آمریکایی آفریقایی‌تبار را پس از جنگ جهانی اول به شهرهای شمالی آورد، رهبران سفیدپوست شمالی با چالش‌های جدیدی از سوی فعالان سفیدپوست و آفریقایی‌آمریکایی مواجه شدند و مجبور شدند روابط نژادی را به شیوه‌ای رسمی‌تر و فعال‌تر مدیریت کنند.

نتیجه لیبرالیسم نژادی شمالی بود: این ایده که همه آمریکایی ها، صرف نظر از نژاد، باید از نظر سیاسی برابر باشند، اما دولت نمی تواند و در واقع نباید با دخالت در روابط اجتماعی یا اقتصادی موجود، برابری نژادی را اعمال کند. میلر استدلال می‌کند که نابرابری نژادی در ابتدا در دولت لیبرال ایجاد شد، نه اینکه توسط مخالفان لیبرالیسم ایجاد شود. مدیریت نابرابری نشان می‌دهد که نظام نژادی کنونی ما - که در آن زبان بی‌طرف نژادی با نابرابری‌های نژادی شدید که به‌جای سیاسی طبیعی به نظر می‌رسند همزمان است - تاریخچه‌ای عمیقاً در نظام‌های دولتی و اقتصاد سیاسی معاصر دارد.

In Managing Inequality, Karen R. Miller examines the formulation, uses, and growing political importance of northern racial liberalism in Detroit between the two World Wars.

In the wake of the Civil War, many white northern leaders supported race-neutral laws and anti-discrimination statutes. These positions helped amplify the distinctions they drew between their political economic system, which they saw as forward-thinking in its promotion of free market capitalism, and the now vanquished southern system, which had been built on slavery. But this interest in legal race neutrality should not be mistaken for an effort to integrate northern African Americans into the state or society on an equal footing with whites. During the Great Migration, which brought tens of thousands of African Americans into Northern cities after World War I, white northern leaders faced new challenges from both white and African American activists and were pushed to manage race relations in a more formalized and proactive manner.

The result was northern racial liberalism: the idea that all Americans, regardless of race, should be politically equal, but that the state cannot and indeed should not enforce racial equality by interfering with existing social or economic relations. Miller argues that racial inequality was built into the liberal state at its inception, rather than produced by antagonists of liberalism. Managing Inequality shows that our current racial system—where race neutral language coincides with extreme racial inequalities that appear natural rather than political—has a history that is deeply embedded in contemporary governmental systems and political economies.