Management and Control of Foreign Exchange Risk

از زمانی که من برای اولین بار مدیریت ریسک ارز خارجی (لکسینگتون بوکز، 1978) را منتشر کردم، نوآوری مالی که تا حدی با انفجار نوسان قیمت ارز تحریک شده بود، نظریه و عمل مدیریت ریسک ارز را متحول کرد. قراردادهای آتی قدیمی سهم بازار را به سوآپ ها و اختیار معامله ارز و همچنین مشتقات دائمی در حال افزایش آن ها واگذار کرده است. جالب توجه است، مشتقات فارکس اکنون روشی کم هزینه و بسیار کارآمد برای انتقال ریسک از شرکت‌هایی که در معرض ریسک هستند، اما ترجیح نمی‌دهند (به عنوان مثال، پوشش‌دهنده ریسک) به شرکت‌هایی که در معرض خطر نیستند، اما در ازای یک کارمزد، تا حدودی در معرض خطر قرار می گیرد (به عنوان مثال، حاملان ریسک). شاید مهمتر از آن، مدیریت ریسک ارز، که زمانی یک وظیفه نسبتاً مکانیکی بود که به عملکرد خزانه‌داری بین‌المللی نسبت داده می‌شد، اکنون در مدیریت استراتژیک جهانی نفوذ کرده است. در واقع، از زمان نابودی سیستم نرخ های ارز ثابت برتون وودز، هزینه ابزارهای مصون سازی فارکس به شدت کاهش یافته است که شرکت ها می توانند به راحتی از محصولات مصون سازی استفاده کنند که می تواند ریسک ناخواسته را کاهش دهد و در نتیجه به طور بالقوه مزیت رقابتی را نسبت به رقبای خود به دست آورد. نه مدیریت و کنترل ریسک ارز خارجی از یک بازنگری اساسی در کار قبلی من که تقریباً 20 سال پیش منتشر شد، ایجاد شده است. در این فرآیند، تفکر من در مورد ریسک و ریاضیات آن از ارتباط من با جان کوزولینو و چارلز تاپیرو بسیار سود برده است.

Since I first published Management of Foreign Exchange Risk (Lexington Books, 1978), financial innovation-spurred, in part, by exploding volatility in currency prices-has revolutionized the theory and praxis of foreign exchange risk management. Old-fashioned forward contracts have surrendered market share to currency swaps and options as well as to their perpetually multiplying derivatives. Interestingly, forex derivatives now provide a low cost and highly efficient method of transferring risk from the firms that are exposed to risk but which would rather not be (i. e. , risk-hedgers) to those which are not exposed but which-in exchange for a fee-would assume some exposure to risk (i. e. , risk­ bearers). Perhaps more importantly, foreign exchange risk management, which was once a fairly mechanical task confmed to the international treasury function, is now permeating global strategic management. Indeed, since the demise of the Bretton Woods system of pegged exchange rates, the cost of forex hedging instruments has fallen so dramatically that firms can readily avail themselves of hedging products which can reduce unwanted risk, thereby potentially gaining a competitive advantage over rivals that do not. Management and Control of Foreign Exchange Risk has grown out of a fundamental revision of my earlier work published almost 20 years ago. In the process, my thinking about risk and its mathematics has greatly benefitted from my association with John Cozzolino and Charles Tapiero.