دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Eileen Boris
سری:
ISBN (شابک) : 0190874627, 9780190874629
ناشر: OUP
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: [353]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Making the Woman Worker: Precarious Labor and the Fight for Global Standards, 1919-2019 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ساختن زن کارگر: کار متزلزل و مبارزه برای استانداردهای جهانی، 1919-2019 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سازمان بینالمللی کار (ILO) که در سال 1919 به همراه جامعه ملل
تأسیس شد، استانداردهای کار را ایجاد میکند و دانشی در مورد
دنیای کار تولید میکند و به عنوان انجمنی برای ملتها،
اتحادیهها و انجمنهای کارفرمایی خدمت میکند. قبل از جنگ جهانی
دوم، بر بهبود شرایط برای کارگران صنعتی مرد در اقتصادهای غربی،
اغلب امپراتوری، تمرکز داشت، در حالی که شرایط کار زنان را محدود
می کرد. با گذشت زمان، ILO از عدم تبعیض و رفتار برابر استقبال
کرد. اکنون جهانی شدن عادلانه، اشتغال استاندارد و کار شایسته
برای زنان در کشورهای در حال توسعه را ترویج می کند. در ساختن
زن کارگر، آیلین بوریس تحول سازمان بینالمللی کار را در
چارچوب مبارزه طولانی برای عدالت اجتماعی روشن میکند.
بوریس سه روش را تجزیه و تحلیل میکند که در آن سازمان بینالمللی
کار این تقسیمبندی را طبقهبندی کرده است. کار: بین زنان و مردان
از 1919 تا 1958. بین زنان در جنوب و غرب جهانی از 1955 تا 1996.
و بین نیازهای درآمد و مراقبت همه کارگران از دهه 1990 تا امروز.
قبل از سال 1945، سازمان بین المللی کار بر تمایز نیروی کار زنانه
از کارگران مرد متمرکز بود که سازمان آنها را در اولویت قرار می
داد. اما زمانی که جهان به کارگران زن بیشتری نیاز داشت، ILO (یک
آژانس سازمان ملل پس از جنگ جهانی دوم) تفاوت های جهانی در کار
زنان را برجسته کرد، شروع به مبارزه با تبعیض جنسی در محل کار کرد
و کار مراقبتی را برای مشارکت زنان در کار ضروری اعلام کرد.
امروزه، سازمان بین المللی کار با ماموریت حفاظت از منافع همه
کارگران در مواجهه با زنجیره های عرضه جهانی که به طور فزاینده
جهانی شده، دیجیتالی کردن تکالیف خانه و قاچاق نیروی کار فرامرزی
وارد قرن دوم خود می شود.
همانطور که بوریس نشان می دهد. رفتار ILO با زنان دریچه ای به
تاریخ مدرن کار است. تنزل تاریخی نیروی کار زنانه به مشاغل پاره
وقت، کوتاه مدت و کم دستمزد، سازماندهی آینده کار را به تصویر می
کشد. نیروی کار به طور فزایندهای خوداشتغال میشود و تا زمانی که
ممکن است کار میکند - قیمتی گزاف برای انعطافپذیری - با حداقل
نظارت دولتی. نحوه رفتار ما با کارگران در قرن آینده به ناچار بر
اساس ایده های در حال تحول زنان کارگر است که به طور قابل توجهی
از طریق ILO شکل گرفته است.
Founded in 1919 along with the League of Nations, the
International Labour Organization (ILO) establishes labor
standards and produces knowledge about the world of work,
serving as a forum for nations, unions, and employer
associations. Before WWII, it focused on enhancing conditions
for male industrial workers in Western, often imperial,
economies, while restricting the circumstances of women's
labors. Over time, the ILO embraced non-discrimination and
equal treatment. It now promotes fair globalization,
standardized employment and decent work for women in the
developing world. In Making the Woman Worker, Eileen
Boris illuminates the ILO's transformation in the context of
the long fight for social justice.
Boris analyzes three ways in which the ILO has classified the
division of labor: between women and men from 1919 to 1958;
between women in the global south and the west from 1955 to
1996; and between the earning and care needs of all workers
from 1990s to today. Before 1945, the ILO focused on
distinguishing feminized labor from male workers, whom the
organization prioritized. But when the world needed more women
workers, the ILO (a UN agency after WWII) highlighted the
global differences in women's work, began to combat sexism in
the workplace, and declared care work essential to women's
labor participation. Today, the ILO enters its second century
with a mission to protect the interests of all workers in the
face of increasingly globalized supply chains, the digitization
of homework, and cross-border labor trafficking.
As Boris shows, the ILO's treatment of women is a window into
the modern history of labor. The historic relegation of
feminized labor to the part-time, short-term, and low-waged
prefigures the future organization of work. The labor force is
increasingly self-employed and working as long as possible--a
steep price for flexibility--with minimal governmental
oversight. How we treat workers in the next century will
inevitably build upon evolving ideas of the woman worker,
shaped significantly through the ILO.