Making Space: How the Brain Knows Where Things Are

دانستن کارها در کجا به نظر می رسد دشوار است. با این حال مغز ما قدرت محاسباتی فوق العاده ای را برای کشف ساده ترین جزئیات در مورد روابط فضایی اختصاص می دهد. رفتن به خواربارفروشی یا پیدا کردن تلفن همراهمان نیاز به جستجو و هماهنگی در حوزه های مختلف حسی و حرکتی دارد. ساخت فضا این کارآگاهی ذهنی را ردیابی می کند تا توضیح دهد که چگونه مغز حس مکان ما را ایجاد می کند. اما از این هم فراتر می رود و این موضوع را مطرح می کند که پردازش فضایی در تمام توانایی های شناختی ما نفوذ می کند و سیستم های مغز برای تفکر در مورد فضا ممکن است خود سیستم های فکری باشند.

ما حواس انرژی را به صورت نور، صدا و فشار روی پوست اندازه گیری می کند و مغز ما این اندازه گیری ها را ارزیابی می کند تا در مورد اشیا و مرزها استنتاج کند. جنیفر گرو توضیح می‌دهد که چگونه چشم‌ها تشعشعات الکترومغناطیسی را تشخیص می‌دهند، چگونه مغز می‌تواند صداها را با اندازه‌گیری تفاوت‌های کمتر از یک هزارم ثانیه در مدت زمانی که طول می‌کشد تا به هر گوش برسد، پیدا کند، و چگونه اندام‌های تعادلی گوش به ما کمک می‌کنند وضعیت بدن و وضعیت بدن را کنترل کنیم. جنبش. مغز تمام این اطلاعات عصبی را ترکیب می کند تا بتوانیم در فضای سه بعدی حرکت کنیم.

اما کار مغز به همین جا ختم نمی شود. بازنمایی های فضایی در کمک به حافظه و استدلال وظیفه مضاعف را انجام می دهند. به همین دلیل است که اگر شخص دیگری در حال رانندگی است به یاد بیاوریم که چگونه به جایی برسیم، و چرا، اگر قصد انجام کاری را داشته باشیم و آن کار را فراموش کنیم، بازگشت به مکانی که شروع کرده ایم می تواند حافظه ما را تضعیف کند. در ساخت فضا، مغز از قدرت هایی استفاده می کند که ما نمی دانستیم داریم.

Knowing where things are seems effortless. Yet our brains devote tremendous computational power to figuring out the simplest details about spatial relationships. Going to the grocery store or finding our cell phone requires sleuthing and coordination across different sensory and motor domains. Making Space traces this mental detective work to explain how the brain creates our sense of location. But it goes further, to make the case that spatial processing permeates all our cognitive abilities, and that the brain’s systems for thinking about space may be the systems of thought itself.

Our senses measure energy in the form of light, sound, and pressure on the skin, and our brains evaluate these measurements to make inferences about objects and boundaries. Jennifer Groh describes how eyes detect electromagnetic radiation, how the brain can locate sounds by measuring differences of less than one one-thousandth of a second in how long they take to reach each ear, and how the ear’s balance organs help us monitor body posture and movement. The brain synthesizes all this neural information so that we can navigate three-dimensional space.

But the brain’s work doesn’t end there. Spatial representations do double duty in aiding memory and reasoning. This is why it is harder to remember how to get somewhere if someone else is driving, and why, if we set out to do something and forget what it was, returning to the place we started can jog our memory. In making space the brain uses powers we did not know we have.