Making Art Panamerican : Cultural Policy and the Cold War

در میان ساختمان های موجود در مرکز خرید ملی در واشنگتن دی سی، تنها اتحادیه پان آمریکا (PAU) یک سازمان بین المللی را در خود جای داده است. اولین "کاخ های صلح" مورد انتظار که در اوایل قرن بیستم ساخته شد، PAU با ماموریت دیپلماسی فرهنگی آغاز شد و پس از جنگ جهانی دوم، بخش هنرهای تجسمی آن به یک رهبر در صحنه رو به رشد هنرهای نیمکره تبدیل شد و ورود آمریکای لاتین را اعلام کرد. جامعه بین‌المللی در حالی که ارتباطاتی را بین پایگاه رو به رشد مصرف‌کنندگان هنر طبقه متوسط ​​از یک سو و مفاهیم شهروندی فراملی و لیبرالیسم سیاسی و اقتصادی از سوی دیگر ایجاد کرد.

Making Art Panamerican برنامه های جاه طلبانه هنرهای تجسمی PAU را در چارچوب گسترده تر روابط فرهنگی نیمکره در طول جنگ سرد قرار می دهد. کلر فاکس، با تمرکز بر تعاملات نهادی میان جنبش‌های زیبایی‌شناختی، سیاست‌های فرهنگی و تماشاگران، ادعا می‌کند که در سال‌های پس از جنگ، بخش هنرهای تجسمی PAU به‌عنوان نقطه انتقال اصلی جنبش‌های مدرنیستی نیمکره آمریکا ظاهر شد و نقش مهمی در تثبیت هنر آمریکای لاتین به‌عنوان یک موضوع مطالعه قاره‌ای.

از آنجایی که مشاغل سیاست‌گذاران فرهنگی فردی و هنرمندانی را که در دو دهه پس از جنگ با PAU تلاقی کردند - مانند کونچا رومرو جیمز، ردیابی می‌کند. چارلز سیگر، خوزه گومز سیکره، خوزه لوئیس کوواس و رافائل اسکویرو - این کتاب همچنین مسیرها و جابه‌جایی بخش‌هایی از چپ‌های روشنفکر ایالات متحده و آمریکای لاتین را در یک بازه زمانی پر فراز و نشیب که انقلاب مکزیک، جنگ داخلی اسپانیا، دوران جدید را در بر می‌گیرد، ترسیم می‌کند. معامله و جنگ سرد اولیه. Making Art Panamerican با به چالش کشیدن سوگیری روایت های مرسوم ایالات متحده در مورد پانامریکنیسم و ​​تغییر ارزش های انتقادی پس از جنگ از رئالیسم به انتزاع، پویایی نهادی را که به شکل گیری جنبش های زیبایی شناختی در دهه های بحرانی پس از جنگ جهانی دوم کمک کرد، روشن می کند. BR>

Among the buildings on the National Mall in Washington, D.C., only the Pan American Union (PAU) houses an international organization. The first of many anticipated “peace palaces”constructed in the early twentieth century, the PAU began with a mission of cultural diplomacy, and after World War II its Visual Arts Section became a leader in the burgeoning hemispheric arts scene, proclaiming Latin America’s entrée into the international community as it forged connections between a growing base of middle-class art consumers on one hand and concepts of supranational citizenship and political and economic liberalism on the other.

Making Art Panamerican situates the ambitious visual arts programs of the PAU within the broader context of hemispheric cultural relations during the cold war. Focusing on the institutional interactions among aesthetic movements, cultural policy, and viewing publics, Claire F. Fox contends that in the postwar years, the PAU Visual Arts Section emerged as a major transfer point of hemispheric American modernist movements and played an important role in the consolidation of Latin American art as a continental object of study.

As it traces the careers of individual cultural policymakers and artists who intersected with the PAU in the two postwar decades—such as Concha Romero James, Charles Seeger, José Gómez Sicre, José Luis Cuevas, and Rafael Squirru—the book also charts the trajectories and displacements of sectors of the U.S. and Latin American intellectual left during a tumultuous interval that spans the Mexican Revolution, the Spanish Civil War, the New Deal, and the early cold war. Challenging the U.S. bias of conventional narratives about Panamericanism and the postwar shift in critical values from realism to abstraction, Making Art Panamerican illuminates the institutional dynamics that helped shape aesthetic movements in the critical decades following World War II.