برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب L’anello di Wagner. Musica e racconto nella tetralogia dei nibelunghi

دانلود کتاب انگشتر واگنر موسیقی و داستان در تترالوژی نیبلونگن

مشخصات کتاب

L’anello di Wagner. Musica e racconto nella tetralogia dei nibelunghi

دسته بندی: موسیقی
ویرایش:  
نویسندگان: Giorgio Pestelli  
سری:  
ISBN (شابک) : 9788868438975 
ناشر: Donzelli 
سال نشر: 2018 
تعداد صفحات: 0 
زبان: Italian 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 6 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 35,000

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 14

در صورت تبدیل فایل کتاب L’anello di Wagner. Musica e racconto nella tetralogia dei nibelunghi به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب انگشتر واگنر موسیقی و داستان در تترالوژی نیبلونگن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب انگشتر واگنر موسیقی و داستان در تترالوژی نیبلونگن

«واگنر اسطوره را با کلیدی مدرن بازنویسی می‌کند: او قدرت پول و مبارزه برای قدرت را در مرکز داستان قرار می‌دهد و آن را در نقطه مقابل اراده آزاد انسان و قوانین قلب قرار می‌دهد. اسطوره ژرمن باستان را جشن نمی گیرد، اسطوره را احیا نمی کند، اما پایان آن را نشان می دهد. تجلیل نمی کند، از بین می برد: از ابتدا نور گرگ و میش است، خدایان روز خود را داشته اند، حلقه نیبلونگ داستان پایان آنهاست. برای واگنر این اثر زندگی است. چهار درام که حلقه نیبلونگ را تشکیل می دهند، آهنگساز آلمانی را تقریباً سی سال (1848-1876) مشغول نگه داشتند. حاملگی طولانی که در طی آن بازنویسی اسطوره آلمانی و تنظیم موسیقی به یک دفتر خاطرات معنوی تبدیل می شود. واگنر این کار را در یکی از بی قرارترین لحظات تاریخ اروپا انجام داد: «خلق و خوی او – می نویسد جورجیو پستلی – یکی از کسانی بود که تحت فشار حوادث، اگر نه از نگرانی، بهتر خلق می کرد. اما اینکه واگنر در میان انواع موانع، بیماری‌ها، تردیدها، بحران‌ها، دشمنی‌ها، بحران‌های مالی، پس از سال‌ها پایداری تکمیل بنای یادبود را داشت، نشان‌دهنده قدرت و اراده است که هنوز انسان را شگفت‌زده می‌کند». جوشش انقلابی زمان الهام بخش خروج از واقعیت به اسطوره است: بنابراین واگنر می تواند انسان را در حالت مطلق رها شده از تاریخ مشاهده کند که در احساسات خود نفوذ می کند، قبل از هر چیز در مورد \"طلا\"، قدرت، که فقط به مرگ و تباهی منجر می شود. دقیقاً از پایان، از سقوط خدایان است که واگنر داستان را آغاز کرده بود. با این حال، او به زودی متوجه می شود که موضوع مورد بحث، مرگ قهرمان، برای درک کامل نیاز به پیش زمینه دارد. از اینجا خمیرمایه مواد تا مبدأ داستان آغاز می شود: بدین ترتیب طلای راین متولد شد و به تدریج آثار دیگر حلقه. واگنر در این عقب گرد در ترکیب بندی، بُعدی از زمان روایی را ابداع می کند که از گذشته به زمان حال و بالعکس می گذرد و تأثیری غیرقابل محاسبه بر روایت پایان قرن می گذارد. اما در این سفر به عقب، نظام عظیمی که او تصور کرده بود، دشمن خدا و جشن آزادی انسان و قوانین قلب، وارد بحران می‌شود: اضطراب ووتن، پدر خدایان، پارگی درونی او، واضح ترین نشانه شکسته شدن چیزی در یقینات وجود. درست است، حلقه برداشت واگنر از \"درام موسیقی\" را تا حد زیادی بیان می کند، همزیستی مطلق بین متن و موسیقی، که در آن همه چیز با هم حفظ می شود، همه چیز لازم است. دیالوگ ها و مونولوگ ها نیز بسیار مهم هستند. و در جلدی که پستلی روایت و پیشرفت موسیقی را گام به گام دنبال می‌کند، حتی آن دیالوگ‌ها و مونولوگ‌ها نیز باز و توضیح داده می‌شوند و مکانیزم نمایشی کاملاً منطقی را آشکار می‌کنند. اما اینجا و آنجا، در ساختمان باشکوه حلقه، شکاف‌ها، شکستگی‌ها، چیزهای ناتمام دیده می‌شود، بیش از هر چیز ناشی از آن خلاقیت مشتاق برای کمال رسمی است که واگنر با آن پلی بین رمانتیسم متأخر و انحطاط می‌سازد.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

«Wagner riscrive il mito in chiave moderna: pone al centro della vicenda la potenza del denaro e la lotta per il potere come antitesi alla libera volontà dell’uomo e alle leggi del cuore. Non celebra l’antica mitologia germanica, non restaura il mito, ma ne illustra la fine; non glorifica, smantella: fin dal principio c’è luce di crepuscolo, gli dei hanno fatto il loro tempo, L’anello del Nibelungo è la storia della loro fine». È l’opera della vita per Wagner. I quattro drammi che compongono L’anello del Nibelungo impegnano il compositore tedesco per quasi trent’anni (1848-1876). Una lunga gestazione, durante la quale la riscrittura del mito germanico e la messa in musica si trasformano in un diario spirituale. Wagner intraprende questa impresa in uno dei momenti più inquieti della storia europea: «Il suo temperamento – scrive Giorgio Pestelli – era di quelli che creano meglio sotto la pressione degli eventi, se non degli affanni. Ma che Wagner abbia avuto la costanza di completare il monumento dopo tanti anni, fra ostacoli di ogni sorta, malattie, dubbi, crisi, inimicizie, tracolli finanziari, è uno spettacolo di forza e determinazione che ancora lascia meravigliati». I fermenti rivoluzionari dell’epoca ispirano l’allontanamento dalla realtà al mito: così Wagner può osservare l’uomo in assoluto, affrancato dalla storia, penetrandone le passioni, prima fra tutte quella per l’«oro», il potere, che conduce solo a morte e rovina. È proprio dalla fine, dalla caduta degli dei che Wagner aveva iniziato il racconto. Presto però si rende conto che l’argomento che ha sottomano, la morte dell’eroe, per essere compreso appieno ha bisogno dell’antefatto. Da qui prende avvio una lievitazione della materia fino alle origini della vicenda: nasce così L’oro del Reno, e via via le altre opere dell’Anello. In questo andare a ritroso nella composizione Wagner inventa una dimensione del tempo narrativo che dal passato fluisce nel presente e viceversa, esercitando un influsso incalcolabile sulla narrativa di fine secolo. Ma in questo cammino a ritroso il grande impianto che aveva ideato, nemico al divino e celebrativo della libertà dell’uomo e delle leggi del cuore, entra in crisi: le inquietudini di Wotan, il padre degli dei, la sua lacerazione interiore, sono il segnale più evidente che qualcosa si è rotto nelle certezze dell’esistenza. È vero, L’anello esprime al massimo grado la concezione wagneriana di «dramma musicale», simbiosi assoluta tra testo e musica, in cui tutto si tiene, tutto è necessario; anche i dialoghi e i monologhi sono cruciali; e nel volume, in cui Pestelli segue passo passo narrazione e sviluppo musicale, anche quei dialoghi e monologhi vengono aperti e spiegati, svelando un meccanismo teatrale dalla logica serrata. Qua e là, tuttavia, nel grandioso edificio dell’Anello, si scorgono crepe, fratture, cose non rifinite, dovute soprattutto a quella creatività impaziente di perfezioni formali con cui Wagner getta un ponte fra tardo romanticismo e decadentismo.