دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1st
نویسندگان: Wendy Barker
سری: Ad Feminam
ISBN (شابک) : 0809317079, 9780585106212
ناشر: Southern Illinois University Press
سال نشر: 1987
تعداد صفحات: 234
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 811 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Lunacy of Light: Emily Dickinson and the Experience of Metaphor (Ad Feminam) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دیوانگی نور: امیلی دیکنسون و تجربه استعاره (Ad Feminam) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آیا از خورشید می ترسی؟ امیلی دیکنسون در سال 1859 از یکی از دوستانش پرسید. وندی بارکر در اینجا بیان میکند که این پرس و جو ظاهراً گاه به گاه موضوع اصلی شعر دیکنسون را نشان میدهد، موضوعی که او با نویسندگان زن از آن فینچ تا آن سکستون به اشتراک میگذارد. این سنتی مبتنی بر وارونگی استعاره های سنتی مرد محور از نور و تاریکی است. در طول زمان، خورشید روشنایی نشان دهنده سرزندگی، نظم، خدا بوده است. مرگ شب بلع نور، هرج و مرج، شیطان. این استعاره ها در نوشته های امرسون، ثورو، هاثورن و کیتس تقویت شده اند، اما الیوت، برونت؟، براونینگ و دیکنسون از خورشید و تصاویر نور کاملاً متفاوت استفاده می کنند. بارکر استدلال می کند که از آنجایی که نور یک سنت مردانه بود، به وجود آمده بود. برای نشان دادن قدرت، انرژی، جنسیت مردانه - نه تنها برای دیکنسون، بلکه برای زنان دیگری که در آن دوران مینوشتند. برای این نویسندگان، وارونگی استعاره نور/تاریکی تبدیل به یک سنت متضاد شد که به عنوان وسیله ای برای بیان انرژی آنها در جامعه ای که با هوش آنها دشمنی داشت، استفاده می شد. دیکنسون که مشتاقانه مطالعه میکرد، نمیتوانست نسبت به استفاده از نور به عنوان نمادی مردانه - از خدای کالوینیست خود، از پدرش، از هر آنچه که مرد بود - و از تاریکی به عنوان نمادی زنانه بیحساس باشد. شیوه ای نمادین پرکاربردترین استعاره او یکی از نور در مقابل تاریکی است که بیش از هزار بار در 1775 شعر خود از ارجاعات تک کلمه ای به نور استفاده کرده است. بارکر خوانشهای دقیق و تفسیرهای جدیدی از برخی از اشعار نادیده گرفته شده قبلی ارائه میکند و نشان میدهد که «بسیاری از شگفتانگیزترین تصاویر او از نورهای کوچکی هستند که از تاریکی خلق شدهاند.» در پاسخ به آن دسته از منتقدانی که شعرهای او را جزئی توصیف میکنند، بارکر استدلال می کند که استفاده مداوم دیکنسون از نور به عنوان یک استعاره، شعر او را یکپارچه می کند. بارکر در آخرین فصل خود، راه هایی را بررسی می کند که نویسندگان زن قرن بیستمی سنت ضد استعاره نور/تاریکی را انجام داده اند. "این که دیکینسون توانست به طرز درخشانی از الگوی استعاری هنجاری فرهنگ خود متحول شود و از آن فراتر رود و در واقع استعاره ای از خود ایجاد کند، ارتباط زیادی با نبوغ هنر او دارد."
Are you afraid of the sun? Emily Dickinson asked a friend in 1859.Wendy Barker states here that that apparently casual query reveals a major theme of Dickinson’s poetry, a theme she shares with women writers ranging from Anne Finch to Anne Sexton. It is a tradition based upon the inversion of the traditional male-centered metaphors of light and dark. Through time the light-giving sun has represented vitality, order, God; the light-swallowing night death, chaos, Satan. These metaphors are reinforced in the writing of Emerson, Thoreau, Hawthorne, and Keats,but Eliot, Bront?, Browning, and Dickinson use the sun and images of light quite differently.Barker argues that since light was a masculine tradition, it had come to represent male power, energy, sexuality—not only to Dickinson but to other women writing during the era. To these writers the inversion of the light/darkness metaphor became a countertradition used as a means to express their energies in a society that was hostile to their intelligence. Dickinson, who read avidly, could not have been insensitive to this usage of light as a masculine symbol—of her Calvinist God, of her father, of all that was male—and of darkness as a feminine symbol.Emily Dickinson thought in a richly symbolic manner. Her most frequently used metaphor is one of light in contrast to darkness, employing single-word references to light more than one thousand times in her 1,775 poems. Barker offers close readings and new interpretations of some previously overlooked or misunderstood poems and demonstrates that "Many of her most ecstatic images are of little lights created from darkness." In answer to those critics who have characterized her poems as being piecemeal, Barker argues that Dickinson’s consistent use of light as a metaphor unifies her poetry.In her final chapter, Barker explores the ways in which twentieth-century female writers have carried on the countertradition of the light/darkness metaphor. "That Dickinson was able so brilliantly to transform and transcend the normative metaphoric patterning of her culture, creating, in effect, a metaphor of her own, has much to do with the genius of her art."
Cover......Page 1
Title......Page 4
ISBN......Page 5
Contents......Page 6
Ad Feminam: Women and Literature......Page 8
Acknowledgments......Page 10
Introduction Gender, Hierarchy, and the Great Principle of Light......Page 13
I Broad Daylight, Cooking Stoves, and the Eye of God The Formation of a Common Metaphor......Page 43
2 Dowering and Depriving The Mighty Sun and His Yellow Whip......Page 63
3 Races Nurtured in the Dark......Page 86
4 Dwelling in Possibility A Light of One\'s Own......Page 114
5 Enacting the Difference A Whole New Metaphor Beginning Here......Page 146
Notes......Page 201
Index to Dickinson Poems Cited......Page 219
Index......Page 226