Lukács’s Phenomenology of Capitalism: Reification Revalued

این کتاب تفسیر جدیدی رادیکال از تاریخ و آگاهی طبقاتی گئورگ لوکاچ ارائه می‌کند و برای اولین بار نشان می‌دهد که چگونه چارچوب فلسفی برای تحلیل او از جامعه در پیش‌نویس‌های یک فلسفه هنر گذاشته شده است. او قبل از گرویدن به مارکسیسم برنامه ریزی کرد اما هرگز آن را تکمیل نکرد. خواندن آثار لوکاچ از طریق به اصطلاح «زیبایی‌شناسی هایدلبرگ» برای اولین بار طیفی از تأثیرات نامشخص را بر افکار او آشکار می‌کند، مانند ادموند هوسرل، امیل لاسک، و آلویس ریگل. همچنین نظریه ای از سوبژکتیویته را در روابط اجتماعی ارائه می دهد که از بسیاری از مشکلات قرائت های قبلی از متن او اجتناب می کند. در زمانی که شهرت لوکاچ بار دیگر در حال افزایش است، این خوانش جسورانه جدید به احیای افکار او کمک می‌کند به شیوه‌هایی که به آن کمک می‌کند با دغدغه‌های معاصر صحبت کند.

This book offers a radical new interpretation of Georg Lukács’s History and Class Consciousness, showing for the first time how the philosophical framework for his analysis of society was laid in the drafts of a philosophy of art that he planned but never completed before he converted to Marxism. Reading Lukács’s work through the so-called “Heidelberg Aesthetics” reveals for the first time a range of unsuspected influences on his thought, such as Edmund Husserl, Emil Lask, and Alois Riegl; it also offers a theory of subjectivity within social relations that avoids many of the problems of earlier readings of his text. At a time when Lukács’s reputation is once more on the rise, this bold new reading helps revitalize his thought in ways that help it speak to contemporary concerns.