Los numeros primos

بیشتر اعداد طبق قوانین ساده و واضح رفتار می کنند. برعکس، اعداد اول یک مزاحم واقعی هستند: آن‌ها در جایی که می‌خواهند ظاهر می‌شوند، بدون اخطار، به شکلی ظاهراً آشفته و بدون پیروی از هیچ گونه الگوی. و بدتر از همه، ما نمی توانیم آنها را نادیده بگیریم: آنها جوهر حساب و تا حدودی همه ریاضیات هستند. اعداد اول چیزی شبیه به یک ویروس شیطانی دارند که وقتی به ذهن یک ریاضیدان حمله می کند، به سختی اجازه می دهد او در آرامش زندگی کند. اقلیدس، فرما، اویلر، گاوس، ریمان، رامانوجان... برخی از نوابغی هستند که در دام خود افتادند و تسلیم وسواس یافتن یک «فرمول جادویی» شدند، قانون شکل‌گیری که تعیین می‌کند عدد اول پس از آن چیست. یک عدد و با این حال، هیچ کدام موفق نشدند.

La mayoría de números se comportan de acuerdo a reglas sencillas y claras. Por el contrario, los números primos son un auténtico incordio: aparecen donde quieren, sin previo aviso, de forma aparentemente caótica y sin seguir ningún tipo de pauta. Y lo peor de todo es que no podemos ignorarlos: son la esencia de la aritmética y, hasta cierto punto, de toda la matemática. Los números primos tienen algo de virus maléfico, que cuando ataca la mente de un matemático difícilmente lo dejará vivir tranquilo. Euclides, Fermat, Euler, Gauss, Riemann, Ramanujan… son algunos de los genios que cayeron en sus redes y sucumbieron a la obsesión de encontrar una «fórmula mágica», una regla de formación que decidiera cuál es el número primo que sigue a un número cualquiera. Y sin embargo, ninguno lo consiguió.