Longing for the Good Life: Virtue Ethics after Protestantism

این کتاب استدلال می‌کند که اخلاق الاهیاتی پروتستان نه تنها ویژگی‌های اخلاقی فضیلت‌های اساسی را آشکار می‌کند، بلکه به طور قابل توجهی به اخلاق فضیلت معاصر قابل دوام کمک می‌کند. پیتر ووس نشان می‌دهد که اخلاق الهیات پس از اصلاحات هنوز هم خوب را بر حسب زندگی خوب درک می‌کند، فضایل را برای زندگی خوب لازم می‌داند و طبیعت انسان را منبع معرفت اخلاقی می‌داند.

ووس به الهیات پروتستانی به عنوان پل مهمی بین اخلاق فضیلت پیشامدرن، که توسط ارسطو شکل گرفت و توسط آگوستین کرگدن دگرگون شد، و درک مدرن متأخر از اخلاق، رویکرد می‌کند. این جلد طیفی از موضوعات را پوشش می‌دهد، از ادیمونیسم و ​​اخلاق کالوینیستی تا اخلاق فضیلت مکتبی اصلاح‌شده و شکل‌گیری شخصیت در آثار سورن کیرکگارد. نویسنده نشان می دهد که چگونه پروتستانیسم فضایل دیگر محوری را از الهیات فیض بیان کرده، زندگی عادی را تأیید کرده و بر نیاز به دگرگونی این زندگی و دستورات آن تأکید کرده است. او با درگیر شدن با فلسفه هنر زندگی، نئوارسطوییزم و اخلاق نمونه‌گرایانه، کمک‌های سازنده‌ای به اخلاق فضیلتی معاصر می‌کند.

This book argues that Protestant theological ethics not only reveals basic virtue ethical characteristics, but also contributes significantly to a viable contemporary virtue ethics. Pieter Vos demonstrates that post-Reformation theological ethics still understands the good in terms of the good life, takes virtues as necessary for living the good life and considers human nature as a source of moral knowledge.

Vos approaches Protestant theology as an important bridge between pre-modern virtue ethics, shaped by Aristotle and transformed by Augustine of Hippo, and late modern understandings of morality. The volume covers a range of topics, going from eudaimonism and Calvinist ethics to Reformed scholastic virtue ethics and character formation in the work of Søren Kierkegaard. The author shows how Protestantism has articulated other-centered virtues from a theology of grace, affirmed ordinary life and emphasized the need of transformation of this life and its orders. Engaging with philosophy of the art of living, Neo-Aristotelianism and exemplarist ethics, he develops constructive contributions to a contemporary virtue ethics.