Logos and Life: The Three Movements of the Soul: The Spontaneous and the Creative in Man’s Self-Interpretation-in-the-Sacred

قسمت اول نقد عقل ادامه دارد: از لوگوس تا ضد لوگوس 1. نقد جدید عقل با بیرون آمدن بیشتر و بیشتر از به اصطلاح عقل، وظیفه مهمی است که بر فلسفه عصر ما تحمیل می شود. «مدرنیسم» وارد مرحله ای تاریخی می شود که باید مسیرهای خود را طی کند و عزم خود را پیدا کند. شاید بتوان در نظر گرفت که خط اصلی توسعه دوران مدرن در فلسفه و همچنین در فرهنگ آن به طور کلی توسط کوگیتو دکارتی ردیابی شده است. آشکار شدن فلسفه غرب با اعطای جایگاه مرکزی به عقل یا عقل به اوج خود رسیده است. این ویژگی خاص آن است. ما می توانیم یک خط مستقیم از پیشرفت از کوگیتو به نقد کانت را ببینیم. جای تعجب نیست که این اثر نقطه عطف فلسفه مدرن است. نقد کانت به پایه و اساس علوم مربوط می شود. ادموند هوسرلان دومین نقد عمده و تجدیدشده عقل را مطرح کرد، نقدی که نه تنها به وضعیت بحرانی علوم می‌پردازد، بلکه نقد را حتی به وضعیت فرهنگ غرب، آن‌گونه که این متفکر بزرگ تشخیص می‌دهد، نیز گسترش می‌دهد. ادموند هوسرل در واقع این اعتقاد را بیان کرد که بشریت غربی در عصر ما به اوج شکوفایی خود رسیده است. شناسایی این اوج با فرمول‌بندی فلسفه پدیدارشناختی به نقطه‌ای برخورد می‌کند که در آن تحولات مهم و بدیع فرهنگ و فلسفه غرب (یعنی پدیدارشناسی) همزمان می‌شوند.

PART I THE CRITIQUE OF REASON CONTINUED: FROM LOGOS TO ANTI-LOGOS 1. THE NEW CRITIQUE OF REASON A new critique of reason is the crucial task imposed on the philosophy of our times as we emerge more and more from so-called "modernism" into a historical phase which will have to take its own paths and find its own determination. It may be considered that the main developmental line of modern times in its philosophy as well as in its culture at large was traced by the Cartesian cogito. The unfolding of Occidental philos­ ophy has culminated in reason or intellect's being awarded the central place. This is its specific trait. We can see a direct line of progression from the cogito to Kant's Critique. It is no wonder that this work is the landmark of modern philosophy. Kant's Critique was concerned with the foundation of the sciences. Edmund-Husserllaunched a second major, renewed, critique of reason, one which addresses not only the critical situation of the sciences but extends the critique even to the situation of Occidental culture as its malaise is diagnosed by this great thinker. Edmund Husserl voiced, in fact, the conviction that Occidental humanity has reached in our age the peak of its unfolding. His identify­ ing this peak with the formulation of phenomenological philosophy strikes at the point in which the significant and novel developments of Occidental culture and philosophy (phenomenology, that is) coincide.