Logic and System: A Study of the Transition from “Vorstellung” to Thought in the Philosophy of Hegel

این کتاب یکی از قدیمی ترین مشکلات در درک آنچه هگل در تلاش بود انجام دهد را بررسی می کند. جایگاه منطق در نظام هگلی چیست؟ یعنی، هگل رابطه بین «اندیشه ناب» و خاستگاه یا کاربردهای آن را در بسیاری از اشکال تجربه ما چگونه می دید؟ رویکرد جدیدی برای این سوال قدیمی اتخاذ شده است. این کتاب شرح هگرس را در مورد آنچه که او به عنوان «تصویر»ترین «تصویر» تفکر ناب می‌دانست، یعنی روشی که ما فکر خود را در زبان می‌یابیم و شیوه‌ای که حقایق فلسفی در گفتار دینی بیان می‌شود، مطالعه می‌کند. پیشگفتار مشکل و رویکرد را نشان خواهد داد. مقدمه سه اثر اخیر در مورد هگل را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه آن‌ها نوع مطالعه‌ای را که در اینجا مطرح می‌شود، دعوت می‌کنند. از همه خرد، زمانی بود که هگل به عنوان منبع خوانده می شد، همچنین زمانی که او را فقط به عنوان یک مناسبت تمسخر می دانستند. هر دو در حال حاضر گذشته است. نگرش متافیزیکدانان محتاط تر و مخالفان آنها پذیراتر است. هر یک از طرفین آمادگی بیشتری دارند تا به کسانی که جایگاه مطمئنی در تاریخ فلسفه دارند، اجازه دهند تا خودشان صحبت کنند و دستاوردها و محدودیت های خود را آشکار کنند. در این فضا دلیل خاصی از هر دو طرف برای مطالعه هگه وجود دارد. هیچ کس چنین ادعاهای افراطی برای تفکر متافیزیکی نداشته است و آن را به طور گسترده و منظم توسعه نداده است. هیچ کس در نقد چنین تفکری از آیندگان مطالبه نکرده است.

This book will examine one of the oldest problems in understanding what Hegel was trying to do. What is the place ofthe Logic in the Hegelian system? That is, how did Hegel see the relation between "pure thought" and its origins or applications in our many forms of experience? A novel approach to this old question has been adopted. This book will study Hegers account of what he regarded as the dosest "illustrations" of pure thinking, namely the way we find our thought in language and the way philosophieal truths are expressed in religious talk. The preface will indicate the problem and the approach. The introduction will examine three recent works on Hegel and suggest how they invite the sort of study which is pro­ posedhere. of all wisdom, a time There was a time when Hegel was read as the source also when he was treated only as an occasion of ridicule. Both are now past. The attitude of metaphysicians is more cautious, that oftheir opponents more receptive. Each side is better prepared to allow those who hold an assured place in the history of philosophy to speak for themselves and reveal their achievements and their limits. In this atmosphere there is special reason, on both sides, for the study of Hege!. No one has made such extreme claims for metaphysical thought and developed it so extensively and systematieally. No one has demanded more from posterity in the criticism of such thought.