Locating the Destitute: Space and Identity in Caribbean Fiction

در حالی که گفتمان پسااستعماری در دریای کارائیب توجه را به تأثیر استعمار بر فضا و سلسله مراتب فضایی جلب کرده است، استانکا رادوویچ این سوال را مطرح می کند که چگونه مردم عادی به عنوان "کاربران" فضا از مشارکت فعال و مستقل در شکل دادن به فضا حذف شده اند. واقعیت فضایی روزانه و چگونگی به چالش کشیدن این محرومیت. او در خوانش میان رشته‌ای مقایسه‌ای از ادبیات انگلیسی زبان و فرانسوی زبان کارائیب و نظریه فضایی معاصر، بر خانه به‌عنوان یک شخصیت ادبی و روش‌هایی تمرکز می‌کند که داستان‌ها و شیوه‌های داستان سرایی در برابر سلسله‌مراتب ظالمانه سلطه استعماری و نواستعماری مقاومت می‌کنند. نویسنده با نظریات هانری لوفور، میشل فوکو و جغرافیدانان انتقادی معاصر، علاوه بر داستان‌های منتخب V. S. Naipaul، Patrick Chamoiseau، Beryl Gilroy و Rafaël Confiant، به بررسی ساخت رمان‌نویسان از «خانه‌های» روایی می‌پردازد. رادوویچ در نهایت قدرت تخیل ادبی را برای به چالش کشیدن محدودیت‌های مرزهای ژئوپلیتیکی با تأکید بر فضا و مکان به‌عنوان بنیادی برای ما استدلال می‌کند. درک هویت اجتماعی و سیاسی مکان های فیزیکی توصیف شده در این متون، رابطه مبهم و پیچیده قهرمانان داستان را با دنیای جدید متبلور می کند. بنابراین، همانطور که نویسنده نشان می دهد، فضا هم یک واقعیت سیاسی است و هم یک استعاره قدرتمند که پتانسیل تخیلی آن به طور مداوم محدودیت های مادی آن را به چالش می کشد.

While postcolonial discourse in the Caribbean has drawn attention to colonialism’s impact on space and spatial hierarchy, Stanka Radović asks both how ordinary people as "users" of space have been excluded from active and autonomous participation in shaping their daily spatial reality and how they challenge this exclusion. In a comparative interdisciplinary reading of anglophone and francophone Caribbean literature and contemporary spatial theory, she focuses on the house as a literary figure and the ways that fiction and acts of storytelling resist the oppressive hierarchies of colonial and neocolonial domination. The author engages with the theories of Henri Lefebvre, Michel Foucault, and contemporary critical geographers, in addition to selected fiction by V. S. Naipaul, Patrick Chamoiseau, Beryl Gilroy, and Rafaël Confiant, to examine the novelists’ construction of narrative "houses" to reclaim not only actual or imaginary places but also the very conditions of self-representation.

Radović ultimately argues for the power of literary imagination to contest the limitations of geopolitical boundaries by emphasizing space and place as fundamental to our understanding of social and political identity. The physical places described in these texts crystallize the protagonists’ ambiguous and complex relationship to the New World. Space is, then, as the author shows, both a political fact and a powerful metaphor whose imaginary potential continually challenges its material limitations.