Localizing Paradise: Kumano Pilgrimage and the Religious Landscape of Premodern Japan

اگرچه این سه زیارتگاه کومانو دور از مراکز پرجمعیت ژاپن سنتی واقع شده‌اند، اما جایگاه مرکزی در منظر مذهبی ژاپن را به خود اختصاص داده‌اند. برای قرن‌ها کومانو پربازدیدترین مکان زیارتی در ژاپن بود و طرفدارانی را از سراسر مرزهای فرقه (بودایی، دائوئیست، شینتو)، طبقات و جنسیت جذب می‌کرد. این شهر همچنین یک مرکز نهادی بزرگ، فرماندهی شبکه‌های زیارتگاه‌های وابسته، زمین‌داری‌های وسیع و ارتش خود، و محل تولید، تولید محصولات کشاورزی و سرمایه نمادین در قالب ارزش‌های معنوی بود. بنابراین کومانو هم یک مکان واقعی و هم یک مدینه فاضله بود: مکانی غیر از بهشت ​​یا روشنگری. این مکانی بود که در آن آرمان‌های فرهنگی - در مورد مرگ، رستگاری، جنسیت و اقتدار - بازنمایی، رقابت و حتی گاهی وارونه شدند.

این کتاب هم واقعیت و هم ایده آل، هم تاریخی و هم ایدئولوژیک، کومانو را در بر می گیرد. کومانو را نه تنها به عنوان محل تمرین، صحنه ای برای انجام زهد و زیارت، بلکه به عنوان مکانی برای تخیل، موضوعی برای بازنمایی ادبی و هنری مورد مطالعه قرار می دهد. کومانو در ترکیب بودیسم با سنت های بومی، برای بازتعریف مرگ و تسخیر آن، برای بیان رابطه بین اقتدار مذهبی و سیاسی، و برای بیان موقعیت مذهبی زنان منحصر به فرد نبود. با مطالعه چشم‌انداز مذهبی خاص کومانو، می‌توانیم چشم‌انداز مذهبی بزرگ‌تر و رایج ژاپن پیشامدرن را بهتر درک کنیم.

Although located far from the populated centers of traditional Japan, the three Kumano shrines occupied a central position in the Japanese religious landscape. For centuries Kumano was the most visited pilgrimage site in Japan and attracted devotees from across the boundaries of sect (Buddhist, Daoist, Shinto), class, and gender. It was also a major institutional center, commanding networks of affiliated shrines, extensive landholdings, and its own army, and a site of production, generating agricultural products and symbolic capital in the form of spiritual values. Kumano was thus both a real place and a utopia: a non-place of paradise or enlightenment. It was a location in which cultural ideals--about death, salvation, gender, and authority--were represented, contested, and even at times inverted.

This book encompasses both the real and the ideal, both the historical and the ideological, Kumano. It studies Kumano not only as a site of practice, a stage for the performance of asceticism and pilgrimage, but also as a place of the imagination, a topic of literary and artistic representation. Kumano was not unique in combining Buddhism with native traditions, for redefining death and its conquest, for expressing the relationship between religious and political authority, and for articulating the religious position of women. By studying Kumano's particular religious landscape, we can better understand the larger, common religious landscape of premodern Japan.