Living Up to Death

هنگامی که پل ریکور فیلسوف فرانسوی در سال 2005 درگذشت، مجموعه آثار بسیار مورد توجه و تاثیرگذاری را به جهانیان به ارث برد که او را به عنوان یکی از بزرگترین متفکران زمان ما او همچنین تعدادی پروژه ناتمام را پشت سر گذاشت که در اینجا جمع آوری شده و برای اولین بار به انگلیسی ترجمه شده اند.

            Living Up to Death شامل یک مقاله اصلی و نه بخش است. این مقاله که در سال 1996 نوشته شده است، هسته یک کتاب محقق نشده در مورد موضوع مرگ و میر است. احتمالاً با الهام از نزدیک شدن به مرگ همسرش، نه مرگ خود، بلکه تجربه مردن دیگران را بررسی می کند. ریکور خاطرنشان می کند که هنگام اندیشیدن به مرگ، تخیل در درجه اول اهمیت قرار دارد، زیرا ما نمی توانیم واقعاً گذشت خود را تجربه کنیم. اما کسانی که ما پشت سر می گذاریم انجام می دهند، و ریکور معتقد است که ایده زندگی پس از مرگ از آگاهی از پایان خود ما که پس از مرگ با بازماندگان ما طنین انداز شد، سرچشمه گرفت.

قطعات این جلد در طول چند ماه آخر زندگی ریکور به دلیل از بین رفتن سلامتی او نوشته شده است و آنها آخرین اثر او را نشان می دهند. آنها طیف وسیعی از موضوعات را پوشش می دهند، که به بررسی کتاب مقدس، فلسفه زبان، و ایده خودبودن می پردازند که او برای اولین بار در خود به عنوان دیگری به آن پرداخت. و در حالی که حاوی بینش‌های فلسفی متعددی هستند، این بخش‌ها شاید برای ارائه نگاهی ارزشمند به ذهن ریکور در حال کار بسیار مهم باشند.

به همان اندازه که تحسین برانگیز است، زندگی تا مرگ شاهد تکان دهنده ای است بر تمایل ریکور به رویارویی با مرگ و میر خود با پرسش های جدی، بی احتیاطی تاثیرگذار و امیدواری برای آینده.

When French philosopher Paul Ricoeur died in 2005, he bequeathed to the world a highly regarded, widely influential body of work which established him as one of the greatest thinkers of our time. He also left behind a number of unfinished projects that are gathered here and translated into English for the first time.

            Living Up to Death consists of one major essay and nine fragments. Composed in 1996, the essay is the kernel of an unrealized book on the subject of mortality. Likely inspired by his wife’s approaching death, it examines not one’s own passing but one’s experience of others dying. Ricoeur notes that when thinking about death the imagination is paramount, since we cannot truly experience our own passing. But those we leave behind do, and Ricoeur posits that the idea of life after death originated in the awareness of our own end posthumously resonating with our survivors.

The fragments in this volume were written over the course of the last few months of Ricoeur’s life as his health failed, and they represent his very last work. They cover a range of topics, touching on biblical scholarship, the philosophy of language, and the idea of selfhood he first addressed in Oneself as Another. And while they contain numerous philosophical insights, these fragments are perhaps most significant for providing an invaluable look at Ricoeur’s mind at work.

As poignant as it is perceptive, Living Up to Death is a moving testimony to Ricoeur’s willingness to confront his own mortality with serious questions, a touching insouciance, and hope for the future.