Living Ramayanas: Exploring the Plurality of the Epic in Wayanad and the World

هیچ رامایانای واحدی وجود ندارد، همانطور که فقط یک نوع از مردم وجود ندارند. حماسه ای که والمیکی برای اولین بار نوشت، در فضا و زمان تغییر کرده است تا آگاهی فرهنگی یک بخش متنوع از بشریت را منعکس کند. این زمینه‌های اجتماعی بسیار متفاوت - در هند، آسیای جنوب شرقی و جهان به طور کلی، و در ادیان و کاست‌ها و قبایل مختلف - تنوع بسیار زیادی از رامایانا را در رسانه‌های شفاهی، متنی و بصری ایجاد کرده‌اند.

Azeez Tharuvana به شدت به سنت شفاهی قبیله ای رامایانا در Wayanad، کرالا کشیده شد. او به ما می گوید که مردم محلی معتقدند Wayanad محل همه اقداماتی است که در رامایانا رخ داده است. بنابراین، در نسخه آنها، آرامگاه در آشرامکلی در نزدیکی پالپالی، آشرام والمیکی است و جادایتتاکاوو جایی است که راما با موهای سیتا نگه داشته تا از افتادن او به زمین جلوگیری کند. تحقیق تارووانا در مورد این سنت منجر به غوطه ور شدن عمیق تر در اشکال و اشکال بسیاری شد که شعر حماسی به خود گرفته است. این نشان می‌دهد که چگونه جوامع بشری روایت‌ها را به‌عنوان راهی برای بیان و اثبات هویت‌های منحصربه‌فرد و کدهای اخلاقی و اجتماعی خود شکل می‌دهند.

از این نظر، رامایانا نه تنها یک متن مذهبی است، بلکه نمادی از کثرت است. ، مملو از واگرایی های جالب است. این یک اثر همیشه در حال تغییر است که هرگز به گذشته نخواهد ماند. بسیاری از نسخه‌های عمیق و اغلب سرگرم‌کننده حماسه مورد بحث در این اثر تند و روشن گواه این واقعیت است که رامایانا را نباید به‌عنوان متنی اسطوره‌ای گذشته، بلکه به‌عنوان چیزی زنده، چندصدایی و کثرت‌گرایانه مورد بحث قرار داد. از طریق داستان راما، رامایانای زنده آزیز تارووانا به متنی می تاباند که شبیه هیچ متن دیگری نیست.

There is no single Ramayana, just as there is not just one kind of people. The epic that Valmiki first wrote has changed across space and time to reflect the cultural consciousness of a diverse cross-section of humanity. These widely different social contexts—in India, in Southeast Asia and the world at large, and in different faiths and castes and tribes—have produced an immense variety of Ramayanas in the oral, textual and visual mediums.

Azeez Tharuvana was powerfully drawn to the oral tribal Ramayana tradition in Wayanad, Kerala. He tells us that the locals believe Wayanad to be the site of all the action that took place in the Ramayana. So, in their version, the hermitage at Ashramkolly near Pulpally is Valmiki’s ashram, and Jadayattakavu is the place where Rama held Sita by the hair to keep her from falling into the earth. Tharuvana’s research into this tradition led to a deeper immersion in the many forms and shapes that the epic poem has taken. It illustrates how human societies reshape narratives as a way of expressing and asserting their unique identities and their moral and social codes.

In this light, the Ramayana is not only a religious text, but the very symbol of plurality, replete with interesting divergences. It is an ever-changing work that will never be a thing of the past. The many profound, often entertaining, versions of the epic discussed in this sharp, illuminating work bear testimony to the fact that the Ramayana must not be talked about as a mythological text of yore but as something that is alive, polyphonic and pluralistic. Through the story of Rama, Azeez Tharuvana’s Living Ramayanas shines a light on a text inclusive like no other.