Literature, Philosophy, and the Social Sciences: Essays in Existentialism and Phenomenology

مجموعه‌ای از مقاله‌های یک مرد به شکل کتاب، امروزه توسط منتقدان فلسفی، اگر نگوییم خصمانه، با شک و تردید به آن نگاه می‌شود. به نظر می رسد که نویسنده مرتکب گناه غرور آکادمیک شده است: باعث شده یا کمک کند که مقالاتی که به طور جداگانه طراحی شده اند از جایگاه اصلی خود پیشی بگیرند و زندگی جدیدی را به خود بگیرند، بیانی بزرگتر. به سختی می توان انکار کرد که مقالات بعدی باید با این اتهام عبوس روبرو شوند، زیرا آنها در زمان های مختلف برای انواع مختلف مخاطبان سروده شده اند و در بیشتر موارد قبلاً منتشر شده اند. ظاهر شدن آنها به شکلی جدید، انتقادهای رایج را برطرف نخواهد کرد: تکرارها وجود دارد، عبارات کلیدی خاصی در جاهای مختلف تعریف و تعریف می شوند، چند نقل قول دوباره ظاهر می شوند، و فراتر از این، مقالات از نظر دامنه، عمق و هدف اساسی نابرابر هستند. . اما این چیزی است که این مقالات را گرد هم می آورد که به اعتقاد من، شایستگی جمعی آنها را تشکیل می دهد. زیربنای استدلال‌های ویژه‌ای که در هر یک از فصل‌ها یافت می‌شود، حس خاصی از واقعیت است، نه یک تز یا یک نظریه، بلکه راهی برای دیدن جهان و درک بافت و طرح آن. این همان احساس واقعیت است که مایلم در اینجا از آن صحبت کنم. فلسفه در یک رابطه متناقض با هستی دنیوی قرار دارد: هم نقد و هم یکی از احتمالات آن است.

A collection of one man's essays in book form tends to be viewed today with some suspicion, if not hostility, by philosophical critics. It would seem that the author is guilty of an academic sin of pride: causing or helping to cause separately conceived articles to surpass their original station and assume a new life, a grander articulation. It can hardly be denied that the essays which follow must face this sullen charge, for they were composed at different times for different sorts of audiences and, for the most part, have already been published. Their appearance in a new form will not allay commonplace criticisms: there are repetitions, certain key terms are defined and defined again in various places, a few quotations reappear, and, beyond this, the essays are unequal in range, depth, and fundamental intent. But it is what brings these essays together that constitutes, I trust, their collective merit. Underlying the special arguments that are to be found in each of the chapters is a particular sense of reality, not a thesis or a theory but rather a way of seeing the world and of appreciating its texture and design. It is that sense of reality that I should like to speak of here. Philosophy stands in a paradoxical relationship to mundane ex­ istence: it is at once its critique and one of its possibilities.