Literature in the Dawn of Sociological Theory: Stories That Are Telling

ادبیات در طلوع نظریه جامعه‌شناسی: داستان‌هایی که می‌گویند بر گزیده‌ای از رمان‌نویسان از اوایل دهه 1800 تا اوایل دهه 1900 و ارتباط آنها با بینش‌های نظریه جامعه‌شناسی کلاسیک و تخیل جامعه شناختی این تک نگاری همچنین بینش‌های زیبایی‌شناختی، جامعه‌شناختی و ادبی تئودور آدورنو، گیورگی لوکاچ، فردریک جیمسون، ریموند ویلیامز، ولف لپنیس، فرانکو مورتی، لوسین گلدمن و جان اور را مورد توجه قرار می‌دهد. فصل‌های اصلی داستان‌های ناتانیل هاثورن، هرمان ملویل، جوزف کنراد، شارلوت پرکینز گیلمن، ویرجینیا وولف و فئودور داستایوسکی را مورد بحث قرار می‌دهند. فصل پایانی در مورد طلوع مدرنیته، به ویژه تولد سرمایه داری و بحران طاعون از طریق فلورانس بوکاچیو، که برای دکامرون مهم است، منعکس می شود. در سرتاسر متن، سارا لوئیز مک‌میلن این «داستان‌هایی که گویا هستند» را در پرتو مسائل اجتماعی امروزی در نظر می‌گیرد. او موردی را برای برجسته کردن نویسندگان گذشته ارائه می‌کند که در آن این روایت‌های تخیلی برخی از مشکلات اجتماعی و جنبش‌های اجتماعی معاصر ما را پیش‌بینی می‌کنند. این پویایی‌ها شامل بحران زیست‌محیطی، اثرات جهانی‌سازی، زندگی سیاه‌پوستان مهم است، #MeToo، «لغو فرهنگ»، بحث‌هایی درباره عدم انطباق جنسیتی، و سکولاریزاسیون است. در نهایت، مک میلن نیاز به همبستگی در تغییر الگوهای وجود اجتماعی و بازسازی پس از کووید را منعکس می‌کند.

Literature in the Dawn of Sociological Theory: Stories That Are Telling focuses on a selection of novelists from the early 1800s to the early 1900s and their connections to the insights of Classical Sociological Theory and the sociological imagination. This monograph also considers the aesthetic, sociological, and literary insights of Theodor Adorno, György Lukács, Fredric Jameson, Raymond Williams, Wolf Lepenies, Franco Moretti, Lucien Goldmann, and John Orr. The main chapters discuss the fiction of Nathaniel Hawthorne, Herman Melville, Joseph Conrad, Charlotte Perkins Gilman, Virginia Woolf, and Fyodor Dostoevsky. The concluding chapter reflects on the dawn of modernity, especially the birth of capitalism and the plague crisis via Boccaccio’s Florence, significant to The Decameron. Throughout the text, Sarah Louise MacMillen considers these “stories that are telling” in light of social issues today. She presents a case for highlighting the authors of the past, wherein these fictional accounts anticipate some of our contemporary social problems and social movements. These dynamics include the environmental crisis, the effects of globalization, Black Lives Matter, #MeToo, “cancel culture,” debates about gender nonconformity, and secularization. Finally, MacMillen reflects on the need for solidarity in shifting patterns of social existence and rebuilding post-COVID.