Listening to Stone: The Art and Life of Isamu Noguchi

در طول قرن بیستم، ایسامو نوگوچی یک شخصیت حیاتی در هنر مدرن بود. از مجسمه‌های چوبی در هم تنیده گرفته تا بناهای عظیم فولادی تا لامپ‌های زیبای آکاری، نوگوچی به استادی تبدیل شد که او آن را «مجسمه‌سازی فضا» می‌نامید. اما تلاش همیشگی او - هم به‌عنوان یک هنرمند و هم یک انسان - برای پذیرش هویت متضاد خود بود. به عنوان پسر یک زن آمریکایی مجرد و یک پدر مشهور و در عین حال گوشه نشین ژاپنی. او اصرار داشت: «فقط در هنر است»، «این امکان وجود داشت که من اصلاً هویتی پیدا کنم». نیروی محرکه خلاقیت نوگوچی که عمیقاً با درک عمیق او از طبیعت گره خورده است. نوگوچی به عنوان یک پسر در ژاپن، آزالیاهای وحشی و گل‌های آبی کوهستانی را برای باغ کوچکی در جلوی خانه‌اش جمع‌آوری می‌کرد. همانطور که هررا می نویسد، او همچنین سنگی را برای ایجاد احساس وزن و ماندگاری در نظر گرفت. وقتی چهل سال بعد به دنبال سنگ در معادن دورافتاده ژاپنی برای باغ ذن مانند خود در پاریس می‌گشت، ساعت‌ها را صرف گوش دادن به سنگ‌ها می‌کرد، تا زمانی که سنگی را پیدا می‌کرد که «با او صحبت می‌کرد». «جوهر طبیعت را بگیرید و آن را تقطیر کنید»، نوگوچی از مجسمه‌سازی به مبلمان، و از زمین‌های بازی به دکورهایی برای دوستش، طراح رقص مارتا گراهام، رفت و دوباره به کار در چوب، آهن، خشت، فولاد، آلومینیوم و... البته سنگ

نوگوچی دائماً از نیویورک تا پاریس و هند و ژاپن سفر می‌کرد و برای همیشه خود را ریشه‌کن می‌کرد تا به چیزی که او آن را «لبه تیز اصالت» می‌نامید، روحیه دهد. زنان برای او، با این حال او تمایل داشت آنها را از خود دور کند، زمانی که اوضاع خیلی آرام به نظر می رسید. نوگوچی فقط از طریق هنر او - که اکنون به عنوان یک پیوند زیباشناختی قدرتمند بین شرق و غرب دیده می شود - به نظر می رسد که همیشه احساس می کند که به او تعلق دارد.

ترکیب مکاتبات شخصی و مصاحبه های نوگوچی با نزدیک ترین افراد به او - از هنرمندان. ، حامیان، دستیاران و عاشقان-هررا بیوگرافی معتبری از یکی از مهمترین مجسمه سازان قرن بیستم ایجاد کرده است. او نوگوچی را در دوستی هایش با هنرمندانی مانند باکمینستر فولر و آرشیل گورکی و روابطش با زنانی از جمله فریدا کالو و آنا ماتا کلارک قرار می دهد. هررا با توجه به جزئیات و دانشی که بیوگرافی گورکی او را به فینالیست جایزه پولیتزر تبدیل کرد، تأملی غنی درباره هنر در یک محیط جهانی شده نوشته است. گوش دادن به سنگپرتره ای متحرک از هنرمندی است که به طور اجباری می خواهد خود را در حالی که به دنبال \"ماهیت مجسمه سازی\" خودش می گشت، دوباره اختراع کند.

Throughout the twentieth century, Isamu Noguchi was a vital figure in modern art. From interlocking wooden sculptures to massive steel monuments to the elegant Akari lamps, Noguchi became a master of what he called the "sculpturing of space." But his constant struggle-as both an artist and a man-was to embrace his conflicted identity as the son of a single American woman and a famous yet reclusive Japanese father. "It's only in art," he insisted, "that it was ever possible for me to find any identity at all."

In this remarkable biography of the elusive artist, Hayden Herrera observes this driving force of Noguchi's creativity as intimately tied to his deep appreciation of nature. As a boy in Japan, Noguchi would collect wild azaleas and blue mountain flowers for a little garden in front of his home. As Herrera writes, he also included a rock, "to give a feeling of weight and permanence." It was a sensual appreciation he never abandoned. When looking for stones in remote Japanese quarries for his zen-like Paris garden forty years later, he would spend hours actually listening to the stones, scrambling from one to another until he found one that "spoke to him." Constantly striving to "take the essence of nature and distill it," Noguchi moved from sculpture to furniture, and from playgrounds to sets for his friend the choreographer Martha Graham, and back again working in wood, iron, clay, steel, aluminum, and, of course, stone.

Noguchi traveled constantly, from New York to Paris to India to Japan, forever uprooting himself to reinvigorate what he called the "keen edge of originality." Wherever he went, his needy disposition and boyish charm drew women to him, yet he tended to push them away when things began to feel too settled. Only through his art-now seen as a powerful aesthetic link between the East and the West-did Noguchi ever seem to feel that he belonged.

Combining Noguchi's personal correspondence and interviews with those closest to him-from artists, patrons, assistants, and lovers-Herrera has created an authoritative biography of one of the twentieth century's most important sculptors. She locates Noguchi in his friendships with such artists as Buckminster Fuller and Arshile Gorky, and in his affairs with women including Frida Kahlo and Anna Matta Clark. With the attention to detail and scholarship that made her biography of Gorky a finalist for the Pulitzer Prize, Herrera has written a rich meditation on art in a globalized milieu. Listening to Stone is a moving portrait of an artist compulsively driven to reinvent himself as he searched for his own "essence of sculpture."