Listening In: The First Decade of Canadian Broadcasting, 1922-1932

رویکرد مری ویپوند بر این ایده استوار است که توسعه پخش رادیویی فرآیندی است که سازندگان تجهیزات، پخش‌کنندگان و «مخاطبان/مشتریان» را درگیر می‌کند. او گسترش این سه گروه را ترسیم می‌کند، توسعه تبلیغات را بررسی می‌کند. و شبکه به عنوان روش های تامین مالی، و تجزیه و تحلیل تکامل برنامه نویسی. از سال 1922 تا 1932، مدیریت رادیو به عهده شعبه رادیویی وزارت دریایی و شیلات فدرال بود. ویپوند در مورد سیاست های نظارتی شعبه بحث می کند. او مطالعه خود را با تجزیه و تحلیل دوره از تشکیل کمیسیون Aird Royal در پخش رادیویی در سال 1928 تا تصویب قانون پخش رادیویی در سال 1932 تکمیل می کند. بین سال های 1922 و 1932، تقریباً تمام برنامه های پخش کانادا در بخش خصوصی بود. کمپین در اوایل دهه 1930 برای ایجاد یک سیستم پخش با جهت گیری بیشتر به سمت خدمات عمومی و ترویج هویت ملی تا حدی موفقیت آمیز بود. با این حال، ویپوند فاش می‌کند که اقدامی که در سال 1932 کمیسیون پخش رادیویی کانادا، اکنون CBC را تأسیس کرد، بسیار ضعیف‌تر از آن چیزی بود که عموماً به رسمیت شناخته می‌شد. او استدلال می کند که این ضعف نتیجه این واقعیت بود که در طول دهه 1920، پخش کنندگان، شنوندگان و سیاستمداران به طور یکسان انتظارات خاصی از رادیو ایجاد کرده بودند که به راحتی نمی توان آنها را نادیده گرفت.

Mary Vipond's approach is based on the idea that the development of radio broadcasting was a process that involved equipment manufacturers, broadcasters, and "audiences/customers." She charts the expansion of these three groups, surveys the development of advertising and networking as methods of financing, and analyses the evolution of programming. From 1922 to 1932, radio administration was the responsibility of the Radio Branch of the federal Department of Marine and Fisheries. Vipond discusses the regulatory policies of the branch. She completes her study with an analysis of the period from the formation of the Aird Royal Commission on Radio Broadcasting in 1928 to the passage of the Radio Broadcasting Act of 1932. Between 1922 and 1932, virtually all Canadian broadcasting was in the private sector. The campaign in the early 1930s to institute a broadcasting system oriented more toward public service and the promotion of a national identity was partially successful. Vipond reveals, however, that the act that in 1932 set up the Canadian Radio Broadcasting Commission, now the CBC, was much weaker than has generally been recognized. She argues that this weakness was a consequence of the fact that, over the course of the 1920s, broadcasters, listeners, and politicians alike had built up certain expectations of radio which could not easily be disregarded.