دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: نویسندگان: Gabriella Ildiko Baika سری: ناشر: University of Pittsburgh سال نشر: 2007 تعداد صفحات: 334 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب Lingua Indisciplinata: مطالعه گفتار متجاوزانه در "عاشقانه های گل سرخ" و "کمدی الهی" [PhD diss]: ژان دو مون، دانته آلیگری
در صورت تبدیل فایل کتاب Lingua Indisciplinata : A Study of Transgressive Speech in the "Romance of the Rose" and the "Divine Comedy" [PhD diss] به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Lingua Indisciplinata: مطالعه گفتار متجاوزانه در "عاشقانه های گل سرخ" و "کمدی الهی" [PhD diss] نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
پایان نامه من بررسی دو شاهکار ادبیات تمثیلی قرون وسطی از منظر سنت اخلاقی لاتین در زمان خود است. با بحث در مورد نگرانی وسواس گونه ژان دو مون و دانته در مورد گناه آلود بودن کلام، من تخلفات کلامی متعددی را که در رمان عاشقانه گل سرخ و کمدی الهی به آن پرداخته شده است، به آنچه مورخان فلسفه اخلاق «عصر طلایی گناهان زبان» نامیده اند مربوط می کنم. \" (1190-1260)، بازه زمانی که در طی آن اخلاق گرایان، الهیدانان و متعارفان، تعداد زیادی متون لاتین را در مورد زبان پکتا نوشتند. من استدلال میکنم که گنجاندن رادیکال گناهان گفتاری در میان طبقات دیگر گناهان که در رمان عاشقانه گل سرخ و کمدی الهی مورد بررسی قرار میگیرند، باید در پرتو رسالههای اصلی قرن سیزدهم در مورد زبانهای پکتی توضیح داده شود. در حالی که ژان دو مون، در پی آلن لیل، به طور پراکنده با گناهان زبان برخورد می کند، بدون توجه به طبقه بندی بر اساس سنگینی گناهان، دانته از رویکردی مکتبی پیروی می کند و بیشتر گناهان زبان را اختصاص می دهد. او با یک نظم سلسله مراتبی به منطقه جهنمی تقلب می پردازد. دانته با استفاده از عناصری از Summa vitiorum اثر ویلیام پرالدوس و Summa Theologica نوشته توماس آکویناس، که هر دو در آن زمان بسیار محبوب بودند، سیستم خرد خود را از peccata linguae میسازد، یک سیستم در یک سیستم. رمان عاشقانه گل سرخ و کمدی الهی که اندکی پس از دوران طلایی گناهان زبان نوشته شده است، این دوره فرهنگی را گسترش می دهد و دغدغه گناه آلود بودن گفتار انسان را از حوزه انحصاری رساله های اخلاقی لاتین به قلمرو شعر بومی منتقل می کند.
My dissertation is an investigation of the two masterpieces of medieval, allegorical literature from the perspective of the Latin moral tradition of their time. Discussing Jean de Meun and Dante's obsessive concern with the sinfulness of speech, I relate the numerous verbal transgressions treated in the Romance of the Rose and the Divine Comedy to what historians of moral philosophy have called "the golden age of the sins of the tongue" (1190-1260), a time span during which moralists, theologians and canonists wrote a great number of Latin texts on peccata linguae. I argue that the radical inclusion of the sins of speech among the other classes of sins treated in the Romance of the Rose and the Divine Comedy is to be accounted for in light of the major thirteenth-century treatises on peccata linguae. While Jean de Meun, in the wake of Alain of Lille, treats the sins of the tongue in a dispersed manner, without regard to a classification based on the gravity of the sins, Dante follows a scholastic approach and assigns most of the sins of tongue he is dealing with to the infernal area of Fraud, in a hierarchical order. Taking up elements from William Peraldus's Summa vitiorum and Thomas Aquinas's Summa Theologica, both very popular at the time, Dante constructs his own micro-system of peccata linguae, a system within a system. Written shortly after the golden age of the sins of the tongue, the Romance of the Rose and the Divine Comedy extend this cultural period and transfer the preoccupation with sinfulness of human speech from the exclusive sphere of Latin moral tracts to the realm of vernacular poetry.