Lincoln and the Military

وقتی آبراهام لینکلن در سال 1860 به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده انتخاب شد، عملاً بدون تجربه در استراتژی و تاکتیک های نظامی به قدرت رسید. در نتیجه، در آغاز جنگ داخلی، او به مردان نظامی پیشرو وابسته بود تا به او نحوه مدیریت جنگ را آموزش دهند. با ادامه جنگ و بلوغ لینکلن به عنوان یک رهبر نظامی، او دیگر به توصیه های دیگران اعتماد نکرد و به ذهن نظامی اصلی جنگ تبدیل شد. در این مرور مختصر از اقدامات و روابط نظامی لینکلن در طول جنگ، جان اف. مارشالک تکامل رئیس جمهور شانزدهم را از یک سیاستمدار غیرنظامی به فرمانده کل که در جنگ داخلی پیروز شد، ردیابی می کند و نشان می دهد که چرا لینکلن بزرگترین رئیس جمهور نظامی آمریکا باقی مانده است.

در سال 1861 با شروع تنش ها به درگیری، لینکلن برای راهنمایی در اداره جنگ به ژنرال های خود از جمله وینفیلد اسکات، جورج بی مک کلین و هنری دبلیو. هالک مراجعه کرد. این مردان محصول فلسفه سنتی جنگ بودند که به آنها آموزش می داد که ارتش ها به تنهایی جنگ را آغاز می کنند و راه پیروزی، مانور دادن توده های نیرو علیه بخش هایی از دشمن در نقطه کلیدی در منطقه استراتژیک است. همانطور که مارسالک نشان می‌دهد، لینکلن در ابتدا گوش می‌داد، و در طول مسیر اشتباه می‌کرد، اما به طور فزاینده‌ای متوجه می‌شد که این مردان نظامی دیگر نباید او را هدایت کنند. او فلسفه متفاوتی از جنگ را توسعه داد، فلسفه ای که از حملات به تمام نقاط خط دشمن و جنگ بین ارتش ها، بلکه جوامع نیز حمایت می کرد. جنگ تغییر کرده بود و اکنون ژنرال ها باید از فرمانده کل خود یاد می گرفتند. مارسالک توضیح می دهد که تنها زمانی که اولیس اس. گرانت به فرماندهی ژنرال رسید، لینکلن رهبری داشت که با رویکرد او در جنگ موافق بود. او نشان می دهد که اجرای این فلسفه جدید در جنگ برای نیروهای اتحادیه پیروز شد.

با گره زدن ضرورت رهایی به حفظ اتحادیه، مارسالک به مسائل متعدد ریاست جمهوری لینکلن برای مدیریت این اتحادیه توجه می کند. جنگ به طور موثر و نشان می دهد که چگونه عزم، تواضع، حس شوخ طبعی، توانایی تحلیلی، و مهارت لینکلن برای یادگیری سریع اطلاعات مهم در موفقیت نظامی او موثر بوده است. اساساً بر اساس سخنان خود لینکلن، این جلد موجز پنجره‌ای به آسانی در دسترس به دوره‌ای حساس در زندگی آبراهام لینکلن و تاریخ ملت ارائه می‌دهد.

When Abraham Lincoln was elected president of the United States in 1860, he came into office with practically no experience in military strategy and tactics. Consequently, at the start of the Civil War, he depended on leading military men to teach him how to manage warfare. As the war continued and Lincoln matured as a military leader, however, he no longer relied on the advice of others and became the major military mind of the war. In this brief overview of Lincoln’s military actions and relationships during the war, John F. Marszalek traces the sixteenth president’s evolution from a nonmilitary politician into the commander in chief who won the Civil War, demonstrating why Lincoln remains America’s greatest military president.

As tensions erupted into conflict in 1861, Lincoln turned to his generals, including Winfield Scott, George B. McClellan, and Henry W. Halleck, for guidance in running the war. These men were products of the traditional philosophy of war, which taught that armies alone wage war and the way to win was to maneuver masses of forces against fractions of the enemy at the key point in the strategic area. As Marszalek shows, Lincoln listened at first, and made mistakes along the way, but he increasingly came to realize that these military men should no longer direct him. He developed a different philosophy of war, one that advocated attacks on all parts of the enemy line and war between not just armies but also societies. Warfare had changed, and now the generals had to learn from their commander in chief. It was only when Ulysses S. Grant became commanding general, Marszalek explains, that Lincoln had a leader who agreed with his approach to war. Implementation of this new philosophy, he shows, won the war for the Union forces.

Tying the necessity of emancipation to preservation of the Union, Marszalek considers the many presidential matters Lincoln had to face in order to manage the war effectively and demonstrates how Lincoln’s determination, humility, sense of humor, analytical ability, and knack for quickly learning important information proved instrumental in his military success. Based primarily on Lincoln’s own words, this succinct volume offers an easily-accessible window into a critical period in the life of Abraham Lincoln and the history of the nation.