دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Chely Wright
سری:
ISBN (شابک) : 0307378861, 9780307378866
ناشر: Pantheon
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 145
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Like Me: Confessions of a Heartland Country Singer به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مثل من: اعترافات یک خواننده کانتری هارتلند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
چلی رایت، خواننده، ترانه سرا، ستاره موسیقی کانتری، در این حرکت می نویسد و خاطرات خود را از زندگی و حرفه خود می گوید. در مورد بزرگ شدن در قلب آمریکا، کوچکترین سه فرزند؛ در مورد به سختی به یاد آوردن زمانی که او نمی دانست که او متفاوت است. او در مورد پدر و مادرش می نویسد، ریشه های بیست و چند ساله خود را در شهر کشاورزی ولزویل، کانزاس، گلوری اولد که بر فراز قطب ها در چمن های آراسته شهر پرواز می کند، و به این باور بزرگ شده است که سخت کوشی، صداقت و اراده او را به دور می برد. . او می نویسد که در سنین جوانی تصمیم خود را برای تبدیل شدن به یک ستاره موسیقی کانتری گرفته است، در آن زمان می دانست که احساسات و دلبستگی هایش به دختران "گناه" است و امیدوار است و دعا می کند که به نحوی "رفع" شود. ("خدای عزیز، لطفاً اجازه نده من همجنس گرا باشم. قول می دهم دروغ نگویم. قول می دهم دزدی نکنم. قول می دهم همیشه به تو ایمان داشته باشم... لطفاً آن را بردارید.") ما او را می بینیم، دبیرستانی که به خانه برمی گردد. ملکه که در هفده سالگی به تنهایی بیرون میآید و به عنوان خواننده برجسته در جوبیل اوزارک (نمایشای که برندا لی، رد فولی و پورتر واگنر را شروع کرد) کار میکند، در کانتری موزیک ایالات متحده انتخاب میشود و روزانه چهار برنامه زنده را اجرا میکند. و - تنها پس از چند ماه اقامت در نشویل - رویای او با اجرای روی صحنه Grand Ole Opry به حقیقت پیوست. . . او نوشتن و خواندن آهنگهای خودش را برای تهیهکنندگانی که افرادی مانند ربا مکانتایر، شانیا تواین، و توبی کیث را کشف و ضبط کردهاند، توصیف میکند که در موسیقی او چیز خاصی شنیدند و با او قرارداد ضبط امضا کردند، اولین آلبومش را منتشر کردند و فرستادند. او در اولین تور اتوبوس خود به جاده می رود. . . او می نویسد که همه چیز را فدا کرده برای موفقیتی که چند سال بعد با اولین تک آهنگ موفقش، «خفه شو و درایو» به دست آمد. . . آهنگ های او (از آلبوم چهارمش، زن سفید مجرد) به مدت بیست و نه هفته در جدول بیلبورد صعود کردند و به رتبه اول رسیدند. . . او درباره دوستانی می نویسد که در این راه پیدا کرده است - وینس گیل، برد پیزلی و دیگران - با نوشتن آهنگ، ضبط و تور با هم، برخی از دوستی ها به وابستگی های عاشقانه تبدیل شدند که پایان خوشی نداشتند. . . با حفظ حقیقتی که او در اعماق درونش چنگ زده بود، تلاش میکرد تا آن را در دنیایی که آرزو داشت بخشی از آن باشد -و حالا هم بود- نادیده بگیرد، دنیایی که در آن ستارههای موسیقی کانتری هرگز آشکارا همجنسگرا نبودند و نمیتوانستند باشند. . . او از دورنمای واقعی از دست دادن همه چیزهایی می نویسد که برای خلق آن بسیار تلاش کرده است. . . تمام تلاشش را برای داشتن یک زندگی واقعی انجام می دهد - بهترین هایش که به اندازه کافی خوب نیستند. . . و در مواجهه با هر کاری که برای سرپا نگه داشتن خود انجام داد، می نویسد که چگونه گرداب موفقیت و پنهان کردن کسی که او بود تلفات خود را گرفت: زندگی او، آشفتگی پیچیده ای که او نمی دید که می آید، نمی خواست. و در نهایت، یافتن جرات و جسارت برای رها شدن از تصویر ستاره موسیقی کانتری که تبدیل شده بود، تصویری غرق در ایدهآلها و تصورات دیرینه درباره اینکه یک هنرمند کانتری کیست - و چیست - و طرفدارانشان از آنها چه انتظاری دارند. بودن . . . من یک ترانه سرا هستم،» او می نویسد. من خواننده ترانه هایم هستم و داستانی برای گفتن دارم. همانطور که این مسیری را طی کردم که مرا به جایی که امروز هستم رسانده است، یادگار شکر و اکرام خداوند باقی است. من تمام تلاشم را با آنچه به من داده شده انجام خواهم داد. . " مثل من بی باک، الهام بخش، واقعی است.
Chely Wright, singer, songwriter, country music star, writes in this moving, telling memoir about her life and her career; about growing up in America’s heartland, the youngest of three children; about barely remembering a time when she didn’t know she was different. She writes about her parents, putting down roots in their twenties in the farming town of Wellsville, Kansas, Old Glory flying atop the poles on the town’s manicured lawns, and being raised to believe that hard work, honesty, and determination would take her far. She writes of making up her mind at a young age to become a country music star, knowing then that her feelings and crushes on girls were “sinful” and hoping and praying that she would somehow be “fixed.” (“Dear God, please don’t let me be gay. I promise not to lie. I promise not to steal. I promise to always believe in you . . . Please take it away.”) We see her, high school homecoming queen, heading out on her own at seventeen and landing a job as a featured vocalist on the Ozark Jubilee (the show that started Brenda Lee, Red Foley, and Porter Wagoner), being cast in Country Music U.S.A., doing four live shows a day, and—after only a few months in Nashville—her dream coming true, performing on the stage of the Grand Ole Opry . . . She describes writing and singing her own songs for producers who’d discovered and recorded the likes of Reba McEntire, Shania Twain, and Toby Keith, who heard in her music something special and signed her to a record contract, releasing her first album and sending her out on the road on her first bus tour . . . She writes of sacrificing all for a shot at success that would come a couple of years later with her first hit single, “Shut Up And Drive” . . . her songs (from her fourth album, Single White Female) climbing the Billboard chart for twenty-nine weeks, hitting the #1 spot . . . She writes about the friends she made along the way—Vince Gill, Brad Paisley, and others—writing songs, recording and touring together, some of the friendships developing into romantic attachments that did not end happily . . . Keeping the truth of who she was clutched deep inside, trying to ignore it in a world she longed to be a part of—and now was—a world in which country music stars had never been, could not be, openly gay . . . She writes of the very real prospect of losing everything she’d worked so hard to create . . . doing her best to have a real life—her best not good enough . . . And in the face of everything she did to keep herself afloat, she writes about how the vortex of success and hiding who she was took its toll: her life, a tangled mess she didn’t see coming, didn’t want to; and, finally, finding the guts to untangle herself from the image of the country music star she’d become, an image steeped in long-standing ideals and notions about who—and what—a country artist is, and what their fans expect them to be . . . I am a songwriter,” she writes. “I am a singer of my songs—and I have a story to tell. As I’ve traveled this path that has delivered me to where I am today, my monument of thanks, paying honor to God, remains. I will do all I can with what I have been given . . .” Like Me is fearless, inspiring, true.