Lightning Gods and Feathered Serpents: The Public Sculpture of El Tajín

ال تاجین، پایتخت باستانی میان‌آمریکایی در وراکروز، مکزیک، مدت‌هاست که به‌خاطر اهرام و زمین‌های توپ خیره‌کننده‌اش که با برنامه‌های مجسمه‌سازی گسترده تزئین شده‌اند، مورد تحسین قرار گرفته است. با این حال، منحصر به فرد بودن شهر به عنوان تنها مرکز در منطقه با چنین ثروتی از مجسمه‌سازی و معماری زیبا، مانع از تلاش‌ها برای قرار دادن بیشتر آن در متن تاریخ بین‌النهرین شده است. در کتاب خدایان صاعقه و مارهای پر، رکس کونتز اولین برخورد گسترده با شمایل نگاری ال تاجین را در بیش از سی سال انجام می دهد و به ما امکان می دهد تصاویر آن را در زمینه گسترده تر میان آمریکائی از سرمایه های در حال ظهور و نخبگان جدید در طول دوره ای از دگرگونی های تاریخی اساسی مشاهده کنیم. کونتز بر سه ویژگی اصلی معماری – هرم طاقچه ها/ مجموعه میدان مرکزی، میدان بال جنوبی و مجموعه تپه ستون های ساختمان – تمرکز می کند و به بررسی معانی مجسمه آنها و چگونگی تجربه این معانی توسط مخاطبان خاص می پردازد. کونتز دریافت که شمایل نگاری ال تاجین چیزهای زیادی را در مورد چگونگی انتقال نقوش و آداب نخبگانی که در دوره کلاسیک رشد می‌کردند، به مردمان بعدی میان‌آمریکایی انتقال می‌داد، زیرا فرهنگ‌های متمرکز بر تئوتی‌هواکان و مایا به شهرهای بی‌شمار دوره‌ی پسکلاسیک اولیه تبدیل شدند. خدایان رعد و برق و مارهای پر با بررسی مجدد نماد نگاری مجسمه‌ها و همچنین معرفی بناهای تاریخی و زمینه‌های جدید مهم، ارتباطات نمادین متعدد ال تاجین را با سایر مناطق بین‌النهرین به وضوح نشان می‌دهند، در حالی که ریشه‌های آن را در فرهنگ بومی دشت‌های خلیج فارس بررسی می‌کنند. که خطوط کلی آن اکنون در حال ظهور است. در همان زمان، شروع به کشف یک فرهنگ هنری منطقه ای عمدتا نادیده گرفته شده می کند که تاجین دستاورد مهم آن است.

El Tajín, an ancient Mesoamerican capital in Veracruz, Mexico, has long been admired for its stunning pyramids and ballcourts decorated with extensive sculptural programs. Yet the city's singularity as the only center in the region with such a wealth of sculpture and fine architecture has hindered attempts to place it more firmly in the context of Mesoamerican history. In Lightning Gods and Feathered Serpents, Rex Koontz undertakes the first extensive treatment of El Tajín's iconography in over thirty years, allowing us to view its imagery in the broader Mesoamerican context of rising capitals and new elites during a period of fundamental historical transformations. Koontz focuses on three major architectural features—the Pyramid of the Niches/Central Plaza ensemble, the South Ballcourt, and the Mound of the Building Columns complex—and investigates the meanings of their sculpture and how these meanings would have been experienced by specific audiences. Koontz finds that the iconography of El Tajín reveals much about how motifs and elite rites growing out of the Classic period were transmitted to later Mesoamerican peoples as the cultures centered on Teotihuacan and the Maya became the myriad city-states of the Early Postclassic period. By reexamining the iconography of sculptures long in the record, as well as introducing important new monuments and contexts, Lightning Gods and Feathered Serpents clearly demonstrates El Tajín's numerous iconographic connections with other areas of Mesoamerica, while also exploring its roots in an indigenous Gulf lowlands culture whose outlines are only now emerging. At the same time, it begins to uncover a largely ignored regional artistic culture of which Tajín is the crowning achievement.