دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Light Between the Shadows: A Conversation with Eugene Ionesco
دانلود کتاب نور بین سایه ها: گفتگو با یوجین یونسکو
مشخصات کتاب
Light Between the Shadows: A Conversation with Eugene Ionesco
ویرایش:
نویسندگان: Barbara Kraft
سری:
ناشر: Two Birds Press
سال نشر: 2014
تعداد صفحات:
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 637 Kb
قیمت کتاب (تومان) : 39,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Light Between the Shadows: A Conversation with Eugene Ionesco به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نور بین سایه ها: گفتگو با یوجین یونسکو نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب نور بین سایه ها: گفتگو با یوجین یونسکو
نور بین سایه ها:
مکالمه با یوجین یونسکو
\r\n
مکالمه با یوجین یونسکو
توسط باربارا کرافت
\r\n
امروز
بیش از هر زمان دیگری، احساسات بیان شده توسط یونسکو در
\"مکالمه\" باربارا کرافت با او به همان اندازه مهم است، اگر نه
بیشتر، نسبت به زمانی که سالها پیش با او صحبت کرد. همانطور که
او به کرافت گفت: «ما به خوبی می دانیم که اومانیسم غربی
ورشکسته است. ما همچنین به خوبی می دانیم که رهبران کشورهای
شرقی دیگر به مارکسیسم اعتقاد ندارند. بدبینی مطلق و نشاط
بیولوژیکی بزرگ تمام آنچه از ایمان انقلابی شرق باقی مانده و
رهبران آن را در قدرت نگه می دارد - فعال در مبارزه برای قدرت و
برتری جهانی .... پس زندگی به یک نبرد مرگبار و بدون ظلم تبدیل
شده است، زیرا همه ایدئولوژی ها و اخلاقیات ناپدید شده اند -
نبردی برای تسخیر کره زمین و ثروت های مادی آن.
برای یونسکو، سیاست دروغ است. هنر، هنر واقعی، نمی تواند دروغ بگوید. «سیاست مردان را تنها با گرد هم آوردن آنها به صورت سطحی جدا می کند. هنر و فرهنگ ما را در اندوه مشترکی که تنها برادری ممکن ماست، یعنی جامعه وجودی و متافیزیکی ما، متحد می کند.»
نمایشنامه‌های یونسکو که در دهه‌های 1960 و 1970 در سراسر جهان روی صحنه رفتند، زمانی یکی از پربازدیدترین آثار در کارنامه تئاتر بودند. او با نمایشنامه‌های «سوپرانوی طاس»، «درس» و «صندلی» به افتتاح نوع جدیدی از تئاتر کمک کرد که به «تئاتر پوچ» معروف شد. «تئاتر» یونسکو که شامل ساموئل بکت، ژان ژنه و آرتور آداموف بود، تئاتری بود که مشکل‌آفرین بود. این یک تئاتر سرگرمی نبود. مشکلی که این نویسندگان به آن پرداختند «وضعیت وجودی انسان، ناامیدی او، تراژدی سرنوشت او، مضحک بودن سرنوشت او، پوچ بودن سرنوشت او، وجود خدا» بود.
یونسکو معتقد بود که شاه تئاتر ابزورد شکسپیر بود که مکبث را به عنوان تعریف «ناب» آن ذکر می‌کرد... دنیا قصه‌ای است که توسط یک احمق روایت می‌شود، پر از صدا و خشم که معنایی ندارد.
مکالمه کرافت کلیت بینش یونسکو را بررسی می کند که همه جنبه های تئاتر او را نشان می دهد. سنگ بنای این دیدگاه این است که فرهنگ را نمی توان از سیاست جدا کرد. «هنرها، فلسفه و متافیزیک، دین و علوم، فرهنگ را تشکیل می دهند. سیاست علم یا هنر سازماندهی روابط ما به منظور توسعه زندگی در جامعه است. اما، در زمان ما، سیاست بر دیگر مظاهر روح انسان غلبه کرده است... با زیر پا گذاشتن سایر فعالیت‌های انسان، رشد کرده و انسان را دیوانه کرده است.»
دیگر موضوعاتی که در این مصاحبه نادر به آن پرداخته می شود، افکار یونسکو در مورد اخلاق و اخلاق است که به عقیده او به جای دین، بر ترس استوار است. موضوع دیگر گناه است. یونسکو با شوخ طبعی کنایه آمیز خود بیان می کند که اگرچه احساس گناه یک احساس بد است، اما مفید است. بدون آن ممکن است همدیگر را بکشیم.
منتشر شده در 28 فوریه 2014 توسط Two Birds Press
\r\n
برای یونسکو، سیاست دروغ است. هنر، هنر واقعی، نمی تواند دروغ بگوید. «سیاست مردان را تنها با گرد هم آوردن آنها به صورت سطحی جدا می کند. هنر و فرهنگ ما را در اندوه مشترکی که تنها برادری ممکن ماست، یعنی جامعه وجودی و متافیزیکی ما، متحد می کند.»
نمایشنامه‌های یونسکو که در دهه‌های 1960 و 1970 در سراسر جهان روی صحنه رفتند، زمانی یکی از پربازدیدترین آثار در کارنامه تئاتر بودند. او با نمایشنامه‌های «سوپرانوی طاس»، «درس» و «صندلی» به افتتاح نوع جدیدی از تئاتر کمک کرد که به «تئاتر پوچ» معروف شد. «تئاتر» یونسکو که شامل ساموئل بکت، ژان ژنه و آرتور آداموف بود، تئاتری بود که مشکل‌آفرین بود. این یک تئاتر سرگرمی نبود. مشکلی که این نویسندگان به آن پرداختند «وضعیت وجودی انسان، ناامیدی او، تراژدی سرنوشت او، مضحک بودن سرنوشت او، پوچ بودن سرنوشت او، وجود خدا» بود.
یونسکو معتقد بود که شاه تئاتر ابزورد شکسپیر بود که مکبث را به عنوان تعریف «ناب» آن ذکر می‌کرد... دنیا قصه‌ای است که توسط یک احمق روایت می‌شود، پر از صدا و خشم که معنایی ندارد.
مکالمه کرافت کلیت بینش یونسکو را بررسی می کند که همه جنبه های تئاتر او را نشان می دهد. سنگ بنای این دیدگاه این است که فرهنگ را نمی توان از سیاست جدا کرد. «هنرها، فلسفه و متافیزیک، دین و علوم، فرهنگ را تشکیل می دهند. سیاست علم یا هنر سازماندهی روابط ما به منظور توسعه زندگی در جامعه است. اما، در زمان ما، سیاست بر دیگر مظاهر روح انسان غلبه کرده است... با زیر پا گذاشتن سایر فعالیت‌های انسان، رشد کرده و انسان را دیوانه کرده است.»
دیگر موضوعاتی که در این مصاحبه نادر به آن پرداخته می شود، افکار یونسکو در مورد اخلاق و اخلاق است که به عقیده او به جای دین، بر ترس استوار است. موضوع دیگر گناه است. یونسکو با شوخ طبعی کنایه آمیز خود بیان می کند که اگرچه احساس گناه یک احساس بد است، اما مفید است. بدون آن ممکن است همدیگر را بکشیم.
منتشر شده در 28 فوریه 2014 توسط Two Birds Press
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Light Between the Shadows:
A Conversation with Eugene Ionesco
A Conversation with Eugene Ionesco
by Barbara Kraft
Today more than ever,
the sentiments expressed by Ionesco in Barbara Kraft’s
‘Conversation’ with him, are as important, if not more so,
than when he spoke to her many years ago. As he said to
Kraft, “We know very well that Western humanism is bankrupt.
We also know very well that the leaders of the Eastern
countries no longer believe in Marxism. Absolute cynicism and
a great biological vitality are all that remain of the East’s
revolutionary faith and all that keeps its leaders in power —
active in the struggle for power and world supremacy…. Life
has become, then, a deadly combat without scruple, since all
ideologies and moralities have vanished — a combat for the
conquest of the planet and its material riches.”
For Ionesco politics lie; art, true art, cannot lie. “Politics separate men by bringing them together only superficially. Art and culture unite us in a common anguish that is our only possible fraternity, that of our existential and metaphysical community.”
Staged all over the world during the 1960s and 1970s, Ionesco’s plays were once among the most performed works in the theatrical repertoire. With his plays The Bald Soprano, The Lesson and The Chair he helped inaugurate a new type of theater, which came to be known as “theater of the absurd.” Ionesco’s ‘theater,’ which included Samuel Beckett, Jean Genet and Arthur Adamov, was a theater that posed a problem; it was not a theater of entertainment. The problem these writers dealt with was “the existential condition of man, his despair, the tragedy of his destiny, the ridiculousness of his destiny, the absurdity of his destiny, the existence of God.”
Ionesco maintained that the king of the Theatre of the Absurd was Shakespeare citing Macbeth as its ‘pure’ definition… The world is a tale told by an idiot, full of sound and fury signifying nothing.
Kraft’s conversation explores the totality of Ionesco’s vision, which informs all aspects of his theater. A cornerstone of that vision is that culture cannot be separated from politics. “The arts, philosophy and metaphysics, religion and the sciences, constitute culture. Politics are the science or art of organizing our relationships to allow for the development of life in society. But, in our time, politics have overtaken all other manifestations of the human spirit… Developing as they have by trampling on man’s other activities, they have made men mad.”
Other topics covered in this rare interview include Ionesco’s thoughts on ethics and morality, which are based in his opinion on fear rather than on religion; another topic is guilt. With his ironic wit Ionesco states that while guilt is a nasty feeling, it is also useful; without it we might just kill each other.
Published February 28th 2014 by Two Birds Press
For Ionesco politics lie; art, true art, cannot lie. “Politics separate men by bringing them together only superficially. Art and culture unite us in a common anguish that is our only possible fraternity, that of our existential and metaphysical community.”
Staged all over the world during the 1960s and 1970s, Ionesco’s plays were once among the most performed works in the theatrical repertoire. With his plays The Bald Soprano, The Lesson and The Chair he helped inaugurate a new type of theater, which came to be known as “theater of the absurd.” Ionesco’s ‘theater,’ which included Samuel Beckett, Jean Genet and Arthur Adamov, was a theater that posed a problem; it was not a theater of entertainment. The problem these writers dealt with was “the existential condition of man, his despair, the tragedy of his destiny, the ridiculousness of his destiny, the absurdity of his destiny, the existence of God.”
Ionesco maintained that the king of the Theatre of the Absurd was Shakespeare citing Macbeth as its ‘pure’ definition… The world is a tale told by an idiot, full of sound and fury signifying nothing.
Kraft’s conversation explores the totality of Ionesco’s vision, which informs all aspects of his theater. A cornerstone of that vision is that culture cannot be separated from politics. “The arts, philosophy and metaphysics, religion and the sciences, constitute culture. Politics are the science or art of organizing our relationships to allow for the development of life in society. But, in our time, politics have overtaken all other manifestations of the human spirit… Developing as they have by trampling on man’s other activities, they have made men mad.”
Other topics covered in this rare interview include Ionesco’s thoughts on ethics and morality, which are based in his opinion on fear rather than on religion; another topic is guilt. With his ironic wit Ionesco states that while guilt is a nasty feeling, it is also useful; without it we might just kill each other.
Published February 28th 2014 by Two Birds Press
