Lifelong Learning: Interpretations of an Education Policy in Europe

در اروپا، ایده یادگیری مادام العمر از یک خط مشی آموزشی به مهم ترین پارادایم آموزشی تبدیل شده است. این مفهوم به عنوان پاسخی به بحران آموزش بین المللی ایجاد شد که توسط فیلیپ اچ کومبز در سال 1967 تشخیص داده شد. از سال اروپای یادگیری مادام العمر در سال 1996، به عنوان جایگزینی برای مقابله با تغییرات سریع اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در نظر گرفته شده است. از دنیای مدرن آندریا اهیدی پیدایش مفهوم و توسعه آن به سمت یک پارادایم آموزشی را نشان می دهد. او به بررسی روابط بین مفهوم یادگیری مادام‌العمر و آموزش مدرسه می‌پردازد و به مهم‌ترین پیوندهای بین یادگیری مادام‌العمر و آموزش بزرگسالان اشاره می‌کند. در تحقیقات آموزشی در مورد توسعه یادگیری مادام العمر، اهمیت روش های یادگیری مشارکتی به طور مکرر مورد تاکید قرار گرفته است در حالی که کاربرد آنها مورد بحث قرار نگرفته است. بنابراین، نویسنده یک واحد آموزشی را برای نشان دادن کاربرد عملی روش‌های یادگیری مشارکتی توضیح می‌دهد.

In Europe, the idea of Lifelong Learning has developed from an education policy to the most important pedagogic paradigm. The concept was created as an answer to the international education crisis, diagnozed by Philip H. Coombs in 1967. Since the European Year of Lifelong Learning in 1996, it has been regarded as an alternative to deal with the rapid social, political and economic changes of the modern world. Andrea Óhidy shows the genesis of the concept and its development towards a pedagogic paradigm. She investigates the relations between the concept of Lifelong Learning and school education and points out the most important links between Lifelong Learning and adult education. In pedagogical research on the development of Lifelong Learning the importance of cooperative learning methods has frequently been emphasized whereas their application has not been discussed. The author, therefore, explains a teaching unit to show the practical application of cooperative learning methods.