Life Without a Recipe: A Memoir of Food and Family

"دیانا ابوجابر سفیر دل بزرگ است." - پاتریک ولک، در زبان باقلوا

از یک طرف گریس وجود دارد: نویسنده برنده جایزه دایانا ابوجابر، دوست صمیمی و مستقل یک مادربزرگ آلمانی که چمدانی پر از کلوچه های تعطیلات را در دست دارد. از سوی دیگر، باد: یک پدر عرب پر زرق و برق و شیفته ادویه، پر از بحث و جدل پرشور. آن دو نتوانستند در مورد چیزی به توافق برسند: نه در مورد غذا، کار، یا به خصوص در مورد اینکه دایانا باید با زندگی خود چه کند. گریس به او هشدار داد که از کودکان دور شود. باد بیش از همه می خواست که او ازدواج کند - حتی اگر مجبور بود حلقه را فراهم کند. دایانا که بین فرهنگ‌ها گیر کرده بود و با «نصیحت‌های» متناقض از هر دو طرف خانواده‌اش تجمل می‌شد، سال‌ها وقت صرف کرد تا یاد بگیرد که چگونه نسخه‌های با نیت خوب دیگران را نادیده بگیرد.

خنده‌دار، زیبا، تحسین‌برانگیز و عاقلانه، زندگی بدون دستور غذا جشن دایانا برای سفر بدون نقشه، یادگیری نادیده گرفتن فیلمنامه و بداهه نوازی، فرار از خانواده و تشکیل خانواده بر اساس شرایط شخصی است. با این حال، همانطور که دایانا کشف می کند، ایجاد اعتماد در مسیر خود گاهی به یک یا دو ازدواج اشتباه نیاز دارد - یا در مورد او، سه ازدواج: با یک پسر شاعر مو بلند، با یک محقق ادبیات ساختارشکنی باهوش، و در نهایت به او ثابت قدم و دوستدار فضای باز. اسکات همچنین به مقدار زیادی عصبانیت نیاز دارد (آیا می‌شد یک حرفه نویسندگی جدی داشت و مادر بود؟) و حتی وقتی می‌دانست چه می‌خواهد (دیوانه‌کننده‌ترین چیز، در اواخر دهه چهل زندگی: یک بچه!) اعصاب برای پیگیری آن.

در نهایت، دختر دایانا و اسکات، بدون ترس مستقل مانند گریسی که از آن نام برده شده است، تمام نبردهای قدیمی با باد را التیام می بخشد و مانند مادر نویسنده اش، یاد می گیرد که زندگی بدون آن را بسازد. یک دستور غذا.

“Diana Abu-Jaber is the Ambassador of Big-Heartedness.”―Patrick Volk, on The Language of Baklava

On one side, there is Grace: prize-winning author Diana Abu-Jaber’s tough, independent sugar-fiend of a German grandmother, wielding a suitcase full of holiday cookies. On the other, Bud: a flamboyant, spice-obsessed Arab father, full of passionate argument. The two could not agree on anything: not about food, work, or especially about what Diana should do with her life. Grace warned her away from children. Bud wanted her married above all―even if he had to provide the ring. Caught between cultures and lavished with contradictory “advice” from both sides of her family, Diana spent years learning how to ignore others’ well-intentioned prescriptions.

Hilarious, gorgeously written, poignant, and wise, Life Without a Recipe is Diana’s celebration of journeying without a map, of learning to ignore the script and improvise, of escaping family and making family on one’s own terms. As Diana discovers, however, building confidence in one’s own path sometimes takes a mistaken marriage or two―or in her case, three: to a longhaired boy-poet, to a dashing deconstructionist literary scholar, and finally to her steadfast, outdoors-loving Scott. It also takes a good deal of angst (was it possible to have a serious writing career and be a mother?) and, even when she knew what she wanted (the craziest thing, in one’s late forties: a baby!), the nerve to pursue it.

Finally, fearlessly independent like the Grace she’s named after, Diana and Scott’s daughter Gracie will heal all the old battles with Bud and, like her writer-mom, learn to cook up a life without a recipe.