Lichtoptische Herstellung und Diskussion der Faltungsquadrate parakristalliner Gitter

کاربرد روش تداخل اشعه ایکس برای موادی که کریستالی بودن آنها با چشم غیرمسلح قابل رویت نیست به طور شگفت انگیزی در بسیاری از موارد ساختار کریستالی را نشان داد. این مواد همچنین شامل الیاف طبیعی مبتنی بر سلولز و پروتئین می باشد. قابل توجه است که این الیاف، مانند تمام الیاف مصنوعی که از آن زمان شناخته شده اند، در مقایسه با نمودارهای اشعه ایکس مواد آلی معدنی و کم مولکولی، که به محدوده زاویه ای حدودا محدود می شوند، تنها تعداد بسیار کمی تداخل را نشان می دهند. 45 میکرومتر پرتو اولیه را محدود می کند. وقوع فواصل بزرگتر، از آنجایی که با زوایای کوچک مطابقت دارد، در مواد آلی تعجب آور نیست، زیرا مولکولها در اینجا از اتمهای موجود در مولکول یا در یونهای معدنی یا شبکه فلزی دورتر هستند. با این حال، آنچه شگفت‌انگیز است، این است که فاصله‌های اتمی درون مولکول‌ها، که از نظر بزرگی مشابه شبکه‌های معدنی هستند، در اینجا تا حد زیادی وجود ندارند. دلیل این امر این است که مولکول ها به صورت کاملاً دوره ای مرتب نشده اند، اما انحرافات قابل توجهی از موقعیت منظم نشان می دهند. این پروفسور HOSEMANN بود که در مورد مواد درشت مولکولی اشاره کرد که تعیین ساختار مولکولی آنها با استفاده از روش های تعیین ساختار بلوری اشعه ایکس نه تنها دقیق نیست زیرا تداخلات بسیار کمی برای تعیین درستی فرض وجود دارد. یک ساختار از موقعیت خود و برای اثبات شدت با دقت.

Die Anwendung der Methode der Röntgeninterferenzen auf Stoffe, deren Kristallinität mit bloßen Augen nicht sichtbar ist, brachte in vielen Fällen überraschend eine kristalline Struktur zu Tage. Zu diesen Stoffen gehören auch die natürlichen Faserstoffe auf der Basis von Cellulose und von Eiweiß. Dabei fällt auf, daß diese, wie auch alle unterdessen bekannt gewordenen synthetischen Faserstoffe, verglichen mit den Röntgendiagram­ men anorganischer, wie auch niedermolekularer organischer Stoffe, nur eine sehr kleine Zahl von Interferenzen zeigen, die sich auf einen Win­ 0 kelbereich von nur etwa 45 um den primären Strahl beschränken. Das Auf­ treten größerer Abstände, wie sie den kleinen Winkeln entsprechen, ist bei organischen Stoffen nicht verwunderlich, weil die Moleküle hier unter­ einander größere Abstände haben als die Atome im Molekül oder im anorga­ nischen Ion oder Metallgitter. Verwunderlich ist aber, daß die atomaren Abstände innerhalb der Moleküle, die von derselben Größenordnung sind wie in den anorganischen Gittern, hier weitgehend fehlen. Das hat seine Ursache darin, daß die Moleküle nicht streng periodisch gelagert sind, sondern merkliche Abweichungen von der regelmäßigen Lage zeigen. Prof. HOSEMANN war es, der bei den makromolekularen Stoffen darauf hin­ wies, daß die Bestimmung ihres Molekülbaus mit den Methoden der röntgeno­ graphischen Kristallstrukturbestimmung nicht nur deswegen ungenau wäre, weil zu wenig Interferenzen existieren, um die Richtigkeit der Annahme einer Struktur aus ihrer Lage und Intensität mit Strenge zu beweisen.