Levinas's Politics: Justice, Mercy, Universality (Haney Foundation Series)

گزارش قانع‌کننده‌ای از سیاست و فلسفه اجتماعی در تفاسیر تلمودی لویناس

امانوئل لویناس (1906-1995) فیلسوف فرانسوی بود که به‌خاطر اخلاق رادیکال و مشارکتش در انديشه يهود در تفاسير خود بر منابع تلمودي. در سیاست لویناس، آنابل هرتزوگ با مشکل عمده ای در فلسفه لویناس روبرو می شود: رابطه بین اخلاق و سیاست. اخلاق لویناس برخورد با دیگری، یعنی با هر انسان دیگری را توصیف می کند. از نظر لویناس، مواجهه رو در رو رابطه ای است که در آن ایگو توسط نظمی متعالی و غیرقابل تردید فرمان می گیرد تا مسئولیت شخص مقابل را بپذیرد. از سوی دیگر، سیاست حداقل سه نفر را پیش‌فرض می‌گیرد: نفس، دیگری و هر شخص ثالثی. در میان سه نفر، هیچ چیز نمی تواند متعالی باشد. برعکس، همه چیز باید مورد مذاکره قرار گیرد.

برخلاف دیدگاه مرسوم از برداشت لویناس از امر سیاسی به عنوان وقفه و فروپاشی امر اخلاقی، هرتزوگ استدلال می‌کند که در قرائت‌های تلمودی، لویناس سیاست را مثبت ساخته است. او نشان می‌دهد که خوانش‌های تلمودی لویناس مظهر عمل‌گرایی است که تحلیل‌های اخلاقی افراطی را که او در آثار پدیدارشناسانه‌اش ارائه می‌کند تکمیل، بازبینی و به چالش می‌کشد - کلیت و بی‌نهایت، غیر از هستی، و خداوندی که به ذهن می آید. تحلیل او توضیحات لویناس از رابطه اخلاق و سیاست را روشن می کند: اخلاق پایه و اساس عدالت است. عدالت شامل یک خشونت ضروری است که باید با رحمت تعدیل شود. و عدالت، قوانین عمومی، و آرمان های ملی باید در تلاش برای "بهبود خود جهانشمول بودن" به هم مرتبط شوند.

A compelling account of politics and social philosophy in Levinas's Talmudic commentaries

Emmanuel Levinas (1906-1995) was a French philosopher known for his radical ethics and for his contribution to Jewish thought in his commentaries on Talmudic sources. In Levinas's Politics, Annabel Herzog confronts a major difficulty in Levinas's philosophy: the relationship between ethics and politics. Levinas's ethics describes the encounter with the other, that is, with any other human being. For Levinas, the face-to-face encounter is a relationship in which the ego is commanded by a transcendent and unquestionable order to take responsibility for the other person. Politics, on the other hand, presupposes at least three people: the ego, the other, and any third party. Among three people, nothing can be transcendent; on the contrary, everything must be negotiated.

Against the conventional view of Levinas's conception of the political as the interruption and collapse of the ethical, Herzog argues that in the Talmudic readings, Levinas constructed politics positively. She shows that Levinas's Talmudic readings embody a pragmatism that complements, revises, and challenges the extreme ethical analyses he offers in his phenomenological works—Totality and Infinity, Otherwise than Being, and Of God Who Comes to Mind. Her analysis illuminates Levinas's explanations of the relationship between ethics and politics: ethics is the foundation of justice; justice contains a necessary violence that must be moderated by mercy; and justice, general laws, and national aspirations must be linked in an attempt to "improve universality itself."