Letters to My White Male Friends

در نامه‌هایی به دوستان مرد سفیدپوست من، داکس-دولون راس مستقیماً با میلیون‌ها مرد میانسال سفیدپوست صحبت می‌کند که ناگهان در حال بیدار شدن با نژاد و نژادپرستی هستند.
مردان سفیدپوست بالاخره متوجه شدند که فقط نژادپرست نبودن برای پایان دادن به نژادپرستی کافی نیست. این مردان نه تنها در مورد اینکه نژادپرستی چگونه به سیاه پوستان آسیب رسانده است، بلکه برای اولین بار در مورد اینکه چگونه به آنها آسیب رسانده است، بینش عمیق تری می خواهند. آنها شروع به درک این موضوع کرده اند که نژادپرستی همه ما را منحرف می کند. نامه هایی به دوستان مرد سفیدپوست من به مردانی که گفته اند متعهد به تغییر هستند کمک می کند و ظرفیت دیدن، احساس و حفظ این تعهد را توسعه می دهد. آنها می توانند به تامین عدالت نژادی برای همه ما کمک کنند.
راس به خوانندگان کمک می کند تا بفهمند که اولین نسل آمریکا که پس از دوران حقوق مدنی بزرگ شده بود به چه معناست. او توضیح می‌دهد که چگونه همه ما با روایت‌ها و نمادهای کوررنگی آموزش دیده‌ایم که معمولاً، هر چند به طور ضمنی، سفیدی را ممتاز و سیاهی را تحقیر می‌کنند. او زمینه و رنگ تجربیات خود در مدارس سفیدپوستان را فراهم می‌کند تا مردان سفیدپوست بتوانند لحظاتی از زندگی خود را که در آن نژادپرستی در اتاق وجود داشت، حتی زمانی که آن را ندیده‌اند، دوباره مرور کنند. راس نشان می‌دهد که چگونه آموختن آسیب‌هایی که نژادپرستی به او وارد کرده است، و بخشیدن خود، به او همدلی می‌دهد تا آسیب‌هایی را که به سفیدپوستان وارد می‌کند نیز ببیند.
در نهایت، راس به مردان سفیدپوست جهت می دهد تا بتوانند در محل کار، جامعه، خانواده و مهمتر از همه در خودشان، به ویژه در آینده که نژاد دیگر در کانون توجه قرار نگرفته، فقط اقدام کنند.

In Letters to My White Male Friends, Dax-Devlon Ross speaks directly to the millions of middle-aged white men who are suddenly awakening to race and racism.
White men are finally realizing that simply not being racist isn't enough to end racism. These men want deeper insight not only into how racism has harmed Black people, but, for the first time, into how it has harmed them. They are beginning to see that racism warps us all. Letters to My White Male Friends promises to help men who have said they are committed to change and to develop the capacity to see, feel and sustain that commitment so they can help secure racial justice for us all.
Ross helps readers understand what it meant to be America's first generation raised after the civil rights era. He explains how we were all educated with colorblind narratives and symbols that typically, albeit implicitly, privileged whiteness and denigrated Blackness. He provides the context and color of his own experiences in white schools so that white men can revisit moments in their lives where racism was in the room even when they didn't see it enter. Ross shows how learning to see the harm that racism did to him, and forgiving himself, gave him the empathy to see the harm it does to white people as well.
Ultimately, Ross offers white men direction so that they can take just action in their workplace, community, family, and, most importantly, in themselves, especially in the future when race is no longer in the spotlight.