Les sciences spatiales: Adapter la recherche française aux enjeux de l'espace

این سند ادامه گزارش RST شماره 22 است که توسط آکادمی علوم در مارس 2006 (تحقیقات فضایی فرانسه) منتشر شده است. این کارگروه به ریاست ژان لوپ پوژه، عضو آکادمی، و متشکل از نمایندگان Cnes، Insu و CEA و کارشناسان، تاملی در مورد آینده تحقیقات فضایی در فرانسه در شرایط کنونی تکامل تحقیقات انجام داد. سیستم. این شامل پیش‌بینی تکامل بیش از 15 سال سیستم علمی ملی است که به طراحی، توسعه، تولید، آزمایش و بهره‌برداری علمی از مأموریت‌های فضایی اختصاص دارد. این ممکن است هم به مأموریت های علمی مشمول برنامه ریزی خاص و هم استفاده برای اهداف علمی از داده های مأموریت های عملیاتی یا انجام مأموریت های نمایشی که ترکیبی از اهداف علمی و پیش بینی خدمات جدید باشد مربوط باشد. این گروه در مورد سازمانی که قرار است راه اندازی شود، در شرایطی که پیچیدگی در حال افزایش است و مدت مراحل عملیاتی در حال افزایش است، به طور فزاینده‌ای نیاز به سیستم‌های پردازش و بایگانی داده‌ها بیشتر است. جوامع، به ویژه از رشته های جدید در فضا (زیست شناسی، زراعت، جغرافیا، علوم انسانی). این طرح همچنین باید ظهور فناوری های جدید (در مکانیک، اپتیک، الکترونیک و غیره) و نیازهای نرم افزاری جدید را در نظر بگیرد. در عین حال باید چشم‌انداز تحقیقاتی جدید را که شاهد اضافه شدن اپراتورهای سنتی در این بخش (Cnes، C NRS، C EA) به سایر سازمان‌های دولتی یا خصوصی واقع در پایین‌دست، و همچنین ANR، دانشگاه‌ها و جدید است، ادغام کند. ابزارهای همکاری (RTRA، خوشه های رقابت، PRES، پردیس تعالی و غیره). در هر منطقه، توصیه هایی ارائه شده است

Ce document constitue la suite du rapport RST n° 22, publié par l'Académie des sciences en mars 2006 (La recherche spatiale française). Le groupe de travail, présidé par Jean-Loup Puget, membre de l'Académie, et constitué de représentants du Cnes, de l'Insu et du CEA et d'experts, a mené une réflexion sur l'avenir de la recherche spatiale en France dans le contexte actuel d'évolution du système de recherche. Il s'agit d'anticiper l'évolution à 15 ans du dispositif scientifique national dédié à la conception, au développement, à la réalisation, au test et à l'exploitation scientifique des missions spatiales. Cela peut concerner aussi bien les missions scientifiques faisant l'objet d'une programmation spécifique, que l'utilisation à des fins scientifiques de données issues de missions opérationnelles ou la réalisation de missions de démonstration associant objectifs scientifiques et anticipation de nouveaux services. Le groupe a réfléchi sur l'organisation à mettre en place, dans un contexte où la complexité s'accroît et où la durée des phases d'exploitation s'allonge, nécessitant des systèmes de traitement et d'archivage des données de plus en plus massifs, mais qui doivent permettre l'accès par des communautés scientifiques sans cesse plus nombreuses, venant en particulier de disciplines nouvelles dans le spatial (biologie, agronomie, géographie, sciences humaines). Le schéma doit également tenir compte de l'émergence de nouvelles technologies (en mécanique, optique, électronique…) et de nouveaux besoins logiciels. Il doit en même temps intégrer le nouveau paysage de la recherche, qui voit s'ajouter aux opérateurs traditionnels du secteur (Cnes, C NRS, C EA) d'autres organismes publics ou privés situés plus en aval, ainsi que l'ANR, les universités et de nouveaux outils de coopération (RTRA, pôles de compétitivité, PRES, campus d'excellence…). Dans chacun des domaines, des recommandations sont présentées