دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: سیاست ویرایش: نویسندگان: Mahjoub Tobji سری: ناشر: سال نشر: 0 تعداد صفحات: 107 زبان: French فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 407 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Les officiers de sa majesté به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب افسران اعلیحضرت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
محجوب توبجی افسر سابق مراکشی در اروپا ساکن شد. این اولین بار است که یک افسر که مسئولیت های مهمی را بر عهده گرفته است، نهاد نظامی مراکش را که نه تنها گرفتار فساد است، بلکه توسط کلاهبردارانی که از جنگ برای انجام تجارت فرار می کنند، به شدت محکوم می کند.\r\n\r\nاین سند بسیار قدرتمند افشاگری های متعددی را در مورد ارتشی ارائه می دهد که دیگر هیچ ارتباطی با ارتش مراکش سی سال پیش ندارد. نویسنده دور از تصور نیست که قدرت واقعی در طول چهل سال گذشته در اختیار سه سرباز بوده است: اوفکر، دلیمی و بنسلیمان. این تزی است که قابل بحث است، اما حداقل تا آنجا که به دوره دلیمی مربوط می شود، نگران کننده است. به همین ترتیب، رفتار سربازان مراکشی در صحرا که توبجی توصیف می کند، هیچ ارتباطی با تاریخ نگاری رسمی ندارد. آنچه او در این مورد می گوید و مبتنی بر دخالت شخصی بسیار قوی است (او عملا تنها افسر مراکشی است که سربازان پولیساریو را به اسارت گرفته است!) به سادگی انفجاری است.\r\n\r\nنیروهای مسلح سلطنتی (FAR) که در بهار 1956 ایجاد شد و بلافاصله تحت دستور ولیعهد مولای حسن، حسن دوم قرار گرفت، سپس شامل بسیاری از افسران ارزشمند، سلطنت طلبان بدون تردید بود. اما به سرعت، کسالت عمیقی در این ارتش با کیفیت ایجاد شد که بخش قابل توجهی از سلسله مراتب آن به طور فزاینده ای قادر به تحمل افراط و تفریط حسن دوم جوان نبود. این تنشهای شدید منشأ دو کودتای ژوئیه 1971 و اوت 1972 بود. در این زمان بود که ستوان محجوب توبجی، در آن زمان 26 ساله بود، با تعجب شنید که یک پادشاه به طور معجزه آسایی نجات یافته است: به چند صد افسر توصیه کرد که \"پول درآورید، نه سیاست.\" بنابراین، نوع جدیدی از افسر، یک تاجر و فرصت طلب ظاهر می شود. محجوب توبجی، یک وطنپرست خواستار، ناتوان و طغیانشده، شاهد انحطاط آهسته نهادی است که تمام زندگی او را نشان میداد. در جبهه جولان یا در صحرای غربی، او سعی میکند واقعیت غمانگیز را فراموش کند، اما تقریباً همیشه از او سبقت میگیرد.\r\nنقشه ها و بزدلی های کوچک یا بزرگ سلسله مراتب او. او که دستیار بی میل ژنرال بسیار قدرتمند دیلیمی بود، چند روز پس از ترور ژنرال دیلیمی در ژانویه 1983 دستگیر شد. سپس تاریک ترین جنبه رژیم را کشف کرد: شکنجه، آزار و اذیت، دستکاری، فساد. ملاقات با حسن دوم در پاریس که موفق به فرار شد، به او اجازه داد تا در دسامبر 1985 به مراکش بازگردد. اما دوران نظامی او به پایان رسیده بود. او دیگر هرگز مأموریت یا ترفیع نگرفت و تا زمان بازنشستگی در سال 2002 بیش از بیست و پنج سال فرماندهی کرد. تماس هایی که او با رفقای مختلف داشت به او اجازه می داد که مرتباً از وضعیت نیروها مطلع شود. برای اینکه بتواند آزادانه بنویسد به اروپا رفت. او از صمیم قلب امیدوار است که پادشاه جوان محمد ششم با مشروعیت خود بالاخره بتواند به مصیبت هایی که به کشور ضربه می زند و نماینده ترین نهادهای آن را تهدید می کند، از ارتش آن پایان دهد.
Ex-officier marocain, Mahjoub Tobji s’est installé en Europe. C’est la première fois qu’un officier, qui a assumé d’importantes responsabilités, dénonce vivement l’institution militaire marocaine non seulement gangrenée par la corruption, mais aussi dirigée par des escrocs fuyant le combat pour faire des affaires. Ce document très fort apporte de nombreuses révélations sur une armée qui n’a plus rien à voir avec l’armée marocaine d’il y a trente ans. L’auteur n’est pas loin de penser que le véritable pouvoir a été détenu ces quarante dernières années par trois militaires : Oufkir, Dlimi et Benslimane. C’est une thèse qui peut se discuter mais qui, au moins pour ce qui concerne l’époque de Dlimi, est troublante. De même, le comportement de la troupe marocaine au Sahara tel que le décrit Tobji n’a rien à voir avec l’historiographie officielle. Ce qu’il dit à ce sujet et qui est fondé sur une implication personnelle très forte (il est pratiquement le seul officier marocain à avoir fait prisonniers des soldats du Polisario !) est tout simplement explosif. Créées au printemps 1956 et placées immédiatement sous les ordres du Prince héritier Moulay Hassan, futur Hassan II, les Forces armées royales (FAR) comptent alors de nombreux officiers de valeur, monarchistes sans états d'âme. Mais, rapidement, un profond malaise s'installe dans cette armée de qualité dont une partie importante de la hiérarchie supporte de plus en plus mal les excès et dérives du jeune Hassan II. Ces fortes tensions sont à l'origine des deux tentatives de coup d'Etat en juillet 1971 et en août 1972. C'est à cette époque que le lieutenant Mahjoub Tobji, alors âgé de 26 ans, entend avec stupéfaction un monarque miraculeusement épargné « conseiller » à plusieurs centaines d'officiers de « faire de l'argent, pas de la politique ». Un nouveau type d'officier, affairiste et opportuniste, fait ainsi son apparition. Patriote exigeant, Mahjoub Tobji assiste, impuissant et révolté, à la lente dégradation d'une institution qui représentait toute sa vie. Sur le front du Golan ou au Sahara occidental, il tente d'oublier la triste réalité, mais est presque toujours rattrapé par les combines et les petites ou grandes lâchetés de sa hiérarchie. Aide de camp, à son corps défendant, du très puissant général Dlimi, il est arrêté quelques jours après l'assassinat de ce dernier en janvier 1983. Il découvre alors la face la plus sombre du régime : tortures, harcèlement, manipulations, corruption... Une rencontre étonnante avec Hassan II, à Paris où il a réussi à fuir, lui permet de regagner le Maroc en décembre 1985. Mais sa carrière militaire est terminée. Il ne recevra plus jamais d'affectation ou de promotion et restera commandant plus de vingt-cinq ans jusqu'à sa retraite, en 2002. Ces vingt dernières années ont laissé à Mahjoub Tobji beaucoup de temps pour réfléchir à son expérience passée. Les contacts qu'il a conservés avec différents camarades lui ont permis d'être tenu régulièrement informé de l'état de la troupe. Pour pouvoir écrire librement, il s'est installé en Europe. Il espère de tout cœur que le jeune roi Mohammed VI, fort de sa légitimité, pourra enfin donner un coup d'arrêt aux calamités qui frappent le pays et menacent ses institutions les plus représentatives, à commencer par son armée.