دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Géraldine Toniutti
سری: Publications romanes et françaises, 273
ISBN (شابک) : 9782600062237, 9782600162234
ناشر: Droz
سال نشر: 2021
تعداد صفحات: [736]
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 7 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Les derniers vers du roman arthurien : trajectoire d'un genre, anachronisme d'une forme به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آخرین ابیات رمان آرتورین: مسیر یک ژانر، نابهنگام بودن یک فرم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در زمانی که نثر پیش از این خود را به عنوان شکل ممتاز ژانر تحمیل کرده است، انتخاب بیت در رمان چه معنایی دارد؟ به همین پرسش است که پژوهش حاضر مجموعهای از آخرین رمانهای منظوم آرتوری را که بین سالهای 1260 تا 1380 نوشته شده است، ارائه میکند. انتخاب غیرمعمول آیه در این رمانها، ارزشهای زیباییشناختی منسوب به هر فرم را در طول این قرنها جهش زیر سوال میبرد. قرن سیزدهم و چهاردهم: شعر نویسی مقاومت می کند، اما با شکلی که به طور غیرقابل اصلاحی پسندیده شده است، سازگاری ندارد. از این متون، مطالعه رها شدن شعر به نفع نثر در رمان و تخصص غنایی آن را دنبال می کند، بنابراین تأملاتی را در مورد پیوند بین فرم و ژانر درگیر می کند. این مجموعه بیشتر ما را به نظریهپردازی جایگاه متأخری که این رمانها در مسیر تاریخی رمان آرتورین در شعر اشغال کردهاند، دعوت میکند. از تعامل بین شعر متأخر و نثر نوظهور، شاعرانگی واقعی تأخیر برمیخیزد که این مطالعه به آن پرداخته است.
Qu’implique le choix du vers dans le roman, à une époque où la prose s’est déjà imposée comme forme privilégiée du genre ? C’est à cette question que la présente étude soumet le corpus des derniers romans arthuriens en vers, rédigés entre 1260 et 1380. Le choix atypique du vers dans ces romans interroge les valeurs esthétiques attribuées à chaque forme au cours de ces siècles de mutation que sont le XIIIe et le XIVe siècle : l’écriture en vers résiste, mais est en décalage avec la forme irrémédiablement favorisée. À partir de ces textes, l’étude trace l’abandon du vers au profit de la prose dans le roman et sa spécialisation lyrique, engageant ainsi des réflexions sur la conjonction entre forme et genre. Ce corpus invite encore à théoriser la position tardive qu’occupent ces romans dans la trajectoire historique du roman arthurien en vers. Des interactions entre vers tardif et prose émergeante découle une véritable poétique de la tardivité, dont l’étude rend compte.