Les Ames grises

سال 1917 در یک شهر کوچک استانی است. کل جامعه بزرگان حضور دارند و نقش خود را ایفا می کنند. شهردار، قاضی، دادستان، پلیس، دکتر... همه سالهاست که روال دلپذیر کمدی اجتماعی را که از مبادلات دوستانه تشکیل شده است، در پیش گرفته اند. کنجکاو است، حتی جنگ بزرگ هم به نظر نمی رسد که موقعیت ها و عادات همه را بر هم زده باشد. همه چیز در آرامش تغییر ناپذیر بورژوازی خودباور سر جای خود باقی می ماند. با این حال همه چیز با پیدا شدن جسد یک دختر 10 ساله در آب تغییر می کند. به قول او دختر خوشگل کوچک. همه او را می شناسند، او در Rébillon، تنها رستوران براسری در این منطقه خدمت می کرد. "خب، خوب، خوب..." قاضی از سرگیری می کند، بسیار خوشحال است که یک قتل، یک قتل واقعی، یک قتل یک کودک و موارد دیگر، و یک دختر کوچک که همه چیز را تکمیل می کند. . از آن به بعد، سوء ظن بر روح خاکستری بزرگان ما غلبه کرد. اول از همه، دادستانی که در قلعه، درست در کنار محل قتل زندگی می کند...

فیلیپ کلودل استعداد زیادی در داستان سرایی دارد. نویسنده چندین رمان، داستان، وقایع نگاری، داستان کوتاه، او می داند که چگونه از همان ابتدا لحن خاصی را تحمیل کند، یعنی یک فرم نسبتاً معمولی و کلاسیک از ترکیب آمیخته با یک فرو رفتن روانی ظریف و تاریک به اعماق هر موجود.

Nous sommes en 1917 dans une petite ville de province. Toute la société des notables est présente et tient son rôle. Le maire, le juge, le procureur, le flic, le médecin… tous font rouler depuis des années l’agréable train-train de la comédie sociale faite d’amicaux échanges. C’est curieux, même la Grande Guerre ne semble pas avoir bousculé les positions et les habitudes de chacun. Tout reste bien en place dans l’immuable tranquillité de la bourgeoisie sûre d’elle-même. Pourtant tout bascule lorsqu’une fillette de 10 ans est retrouvée morte dans l’eau. La petite Belle-de-Jour, comme on l’appelle. Tous la connaissent, elle servait au Rébillon, la seule brasserie restaurant du coin. "Bien, bien, bien…" reprend le juge, tout content d’avoir un meurtre, un vrai à se mettre sous la dent, un meurtre d’enfant en plus, et de petite fille pour couronner le tout. Dès lors, le soupçon gagne et rogne les âmes grises de nos notables. En premier lieu le procureur qui habite au château, juste à côté du lieu du meurtre… 

 Philippe Claudel possède un grand talent de conteur. Auteur de plusieurs romans, de récits, de chroniques, de nouvelles, il sait imposer d’emblée un ton particulier, soit une forme assez conventionnelle et classique de la composition mêlée à une plongée psychologique subtile et noire dans le fond de chaque être.