Leistungsorientierte Vergütung als Qualifizierungsanreiz: Theoretische Analyse und empirische Befunde

برای کشوری بدون منابع طبیعی، مهارت های نیروی کار یکی از مزیت های رقابتی کلیدی است. این سوال مطرح می‌شود که چگونه می‌توان کارکنان را به ادامه تحصیل تشویق کرد.

کریستین لوکاس بررسی می‌کند که چگونه سازمان‌ها می‌توانند از قراردادهای پاداش مرتبط با عملکرد برای ایجاد انگیزه در کارکنان خود برای کسب صلاحیت‌های اضافی و استفاده از آنها مطابق با وظایف تولیدی خود استفاده کنند. . او مدلی ایجاد می کند که تعامل استفاده مولد و تلاش های صلاحیت را به تصویر می کشد و همچنین نه تنها شایستگی های کسب شده، بلکه توانایی یادگیری را نیز ثبت می کند. روشن می شود که نه تنها سطح مهارتی که در زمان امضای قرارداد در نظر گرفته شده است مهم است، بلکه پتانسیل توسعه نیز مهم است و طرح های پاداش غیر یکنواخت بسته به مهارت و وزن صلاحیت های اضافی می تواند بهینه باشد. آزمایش‌های تجربی تأثیرات انگیزشی قراردادها را تأیید می‌کنند.

Für ein Land ohne natürliche Ressourcen zählt die Qualifikation der Arbeitskräfte zu den entscheidenden Wettbewerbsvorteilen. Es stellt sich die Frage, wie Arbeitnehmer veranlasst werden können, sich weiterzubilden.

Christian Lukas untersucht, wie Organisationen mit Hilfe erfolgsabhängiger Vergütungsverträge ihre Mitarbeiter motivieren können, zusätzliche Qualifikationen zu erwerben und diese ihrer produktiven Aufgabenstellung entsprechend einzusetzen. Er entwickelt ein Modell, das das Zusammenwirken von produktivem Einsatz und Qualifizierungsanstrengungen abbildet und darüber hinaus nicht nur gewonnene Qualifikationen, sondern auch die Lernfähigkeit erfasst. Es wird deutlich, dass nicht nur das bei Vertragsabschluss angenommene Fähigkeitsniveau, sondern auch das Entwicklungspotenzial von Bedeutung ist und dass nicht-monotone Entlohnungsschemata in Abhängigkeit von der Fähigkeit und dem Gewicht zusätzlicher Qualifikationen optimal sein können. Experimentelle Tests bestätigen die Anreizwirkungen der Verträge.