Leibniz' Universal Jurisprudence: Justice as the Charity of the Wise

اگرچه لایب‌نیتس پیش از کانت به‌عنوان بزرگ‌ترین فیلسوف آلمانی شناخته می‌شود، اما کار او به‌عنوان فیلسوف سیاسی و اخلاقی تقریباً در دنیای انگلیسی‌زبان نادیده گرفته می‌شود، جایی که او عمدتاً به‌عنوان متافیزیک‌دان، منطق‌دان ریاضی و همکار شناخته می‌شود. کاشف حساب دیفرانسیل و انتگرال با این حال، دکترای لایب نیتس در حقوق و فقه بود و او در تمام عمر خود به عنوان قاضی و دیپلمات خدمت کرد. او مشاور حقوقی و سیاسی ارزشمند تزار پتر کبیر، پادشاه پروس در برلین و امپراتور مقدس روم در وین بود. پاتریک رایلی این بخش مهم از تفکر و فعالیت لایب نیتس را بازیابی می کند.

برای اولین بار - در حالی که سی و پنجاهمین سالگرد تولد لایب نیتس را جشن می گیریم - اندیشه سیاسی، اخلاقی و حقوقی او به طور گسترده در اینجا به زبان انگلیسی مورد بحث قرار می گیرد. متن شامل قطعاتی از آثار اوست که تاکنون ترجمه نشده است. رایلی نشان می دهد که «عدالت به عنوان خیریه عاقلانه» حداقل به اندازه ایده های قراردادی آشنای هابز و لاک ادعای جدی شدن دارد. رایلی استدلال می‌کند که از آنجایی که لایب‌نیتس بزرگ‌ترین افلاطونی‌گرای مدرنیته اولیه بود، نسخه او از ایده‌آلیسم افلاطونی به‌عنوان پل ارتباطی از خود افلاطون به بزرگ‌ترین ایده‌آلیست «انتقادی» مدرن، کانت، عمل می‌کند. با فقه جهانی لایبنیتس اکنون تصویر کاملتری از یکی از بزرگترین متفکران عمومی قرن هفدهم داریم.

Although Leibniz is universally regarded as the greatest German philosopher before Kant, his work as a political and moral philosopher is almost entirely neglected in the English-speaking world, where he is seen chiefly as a metaphysician, mathematical logician, and co-discoverer of calculus. Yet Leibniz' doctoral degree was in law and jurisprudence, and he served throughout his life as a judge and a diplomat; he was a valued political--legal adviser to Czar Peter the Great, to the King of Prussia in Berlin, and to the Holy Roman Emperor in Vienna. Patrick Riley recovers this crucial part of Leibniz' thought and activity.

For the first time--as we celebrate the 350th anniversary of Leibniz' birth--his political, moral, and legal thought are extensively discussed here in English. The text includes fragments of his work that have never before been translated. Riley shows that "justice as wise charity" has at least as much claim to be taken seriously as the familiar contractarian ideas of Hobbes and Locke. Since Leibniz was the greatest Platonist of early modernity, Riley argues, his version of Platonic idealism serves as the bridge from Plato himself to the greatest modern "critical" idealist, Kant. With Leibniz' Universal Jurisprudence we now have a fuller picture of one of the greatest general thinkers of the seventeenth century.