Leibniz und das Reich der Gnade

امروزه، در مورد فرهنگ، واحد آموزشی غرب، بسیار، به سختی زیاد گفته می شود. با این حال، امروز تعداد کمی از آنها توصیه می کنند تمام باری را که بیش از حد سنگین و بی امید شده است کنار بگذارید. اما اگر واقعاً مقدر شده بود که بشریت در صحرای یخی نیهیلیسم راهپیمایی کند، آیا بدون توشه کافی از آن جان سالم به در می برد؟ درست است که صرف "روزی روزگاری" داستان نمی تواند کمکی به آن کند: فقط نیروهای حاضر می توانند ما را به آینده ببرند. اما ما بدون نگاه کردن به گذشته خود از نیروهای حال و معنای آینده آگاه نمی‌شویم، زمانی که آنچه کهنه و مرده را بیرون می‌کنیم، آن را زنده می‌کنیم. به تباهی ما - یا احساس راحتی در آنچه در علم و فناوری، در هنر و فلسفه، در شعر و دین کمک کرده ایم. - اندازه گیری.

Viel, schwerlich zuviel, wird heute von der Kultur, der Bil­ dungseinheit des Abendlandes gesprochen. Nicht wenige aller­ dings empfehlen heute, die ganze überschwer gewordene und wenig versprechende Last abzuwerfen. Wenn aber wirklich der Menschheit der Marsch durch die Eiswüste des Nihilismus beschieden wäre, würde sie den ohne hinreichendes Gepäck überstehen? Zwar kann ihr das bloße "Es war einmal" der Geschichte nichts helfen: Nur was von Kräften gegenwärtig ist, kann uns in die Zukunft tragen. Aber wir werden uns der gegenwärtigen Kräfte und des künftigen Sinnes nicht beV~-"Ußt ohne Rückblick auf unsere Vergangenheit. Wir beleben diese, wenn wir ausstoßen, was verjährt und tot ist. Wir Deutschen sind im gegenwärtigen Verfall versucht, unsere gesamte Vergangenheit zu verurteilen, weil sie uns ins Verderben geführt hat - oder Trost darin zu fühlen, was wir an Wissenschaft und Technik, an Kunst und Philosophie, an Dichtung und Religion Unvergängliches beigetragen haben. Aber eins hat sich heute gezeigt: das, was die Welt heute am meisten braucht, haben wir am wenigsten gefunden -das Maaß.