Lee's last campaign: the story of Lee and his men against Grant, 1864

یک پرتره \"بسیار فهیم\" از ژنرال رابرت ای لی در حالی که ناامیدانه ارتش کنفدراسیون را در سال آخر جنگ داخلی رهبری می کرد (کتابخانهژورنال< /I>).
در ماه مه 1864، ژنرال رابرت ای لی از یک مرد اکراهی که تصمیم به جنگ برای کشورش بر سر کشورش داشت، به یک پدرسالار مو خاکستری از آرمان شورشیان تبدیل شد. . ژنرال لی توسط مردانش مورد احترام بود و پیرمرد را دنبال می‌کردند، گویی او می‌توانست با نیروی اراده محض از شکست جلوگیری کند. فرمانده جدید ارتش اتحادیه، اولیس اس. گرانت، مانند اسلاف خود نبود. او یک مبارز بود، در ویرجینیا بود و قرار نبود بدود. و پشت گرانت و ارتش عظیمش، ستون‌های زیربنای صنعت و زیرساخت شمال قرار داشتند. در همین حال، ارتش که به طور فزاینده‌ای ژنده‌کشیده و گرسنه می‌کشید، به جز شجاعت خام، عزم راسخ و اعتقاد به رهبرشان، نتوانستند آنها را ادامه دهند. لی باید اقدامی می کرد یا تسلیم می شد...

A "superbly perceptive" portrait of Gen. Robert E. Lee as he desperately led the Confederate army through the final year of the Civil War (LibraryJournal).
By May 1864, Gen. Robert E. Lee had been transformed from a reluctant man who chose to fight for his state over his country into a gray-haired patriarch of the Rebel cause. General Lee was revered by his men, who followed the "Old Man" as if he could hold off defeat by sheer force of will.
But as fighting began in earnest once again, Lee could sense a change. The Union army's new commander, Ulysses S. Grant, was not like his predecessors. He was a fighter, he was in Virginia, and he's wasn't going to run. And behind Grant and his massive army were the bedrock pillars of Northern industry and infrastructure. Meanwhile, Lee's increasingly ragged and starving army had little keeping them going except raw courage, determination—and belief in their leader. Lee had to take action or give up...