دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Ledit in Middle French: Textual function and grammaticalization
دانلود کتاب Ledit در فرانسه میانه: عملکرد متن و دستور زبان
مشخصات کتاب
Ledit in Middle French: Textual function and grammaticalization
ویرایش:
نویسندگان: Jesse Mortelmans
سری:
ناشر: Universiteit Antwerpen
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 313
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 15 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 28,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Ledit in Middle French: Textual function and grammaticalization به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Ledit در فرانسه میانه: عملکرد متن و دستور زبان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب Ledit در فرانسه میانه: عملکرد متن و دستور زبان
این پایان‌نامه تحلیلی از ماهیت و سیر تکاملی تعیین‌کننده در متون منثور فرانسه میانه ارائه می‌کند. در زبان فرانسه میانه (قرن چهاردهم تا پانزدهم)، عبارت آنافوریکی ledit یک تعیین کننده واقعی بود. استفاده از آن به اصطلاحات واژگان حقوقی محدود نمی شد (همانطور که در زبان فرانسوی قدیم و امروز نیز چنین است)، و در واقع به عنوان تعیین کننده در طیف گسترده ای از متون منثور فرانسه میانه رخ می دهد. هدف از این تحقیق بررسی عملکرد و توسعه لیدیت در رابطه با حرف معین le و پارادایم های مختلف تعیین کننده اثباتی است. مجموعه شامل متون قرن چهاردهم و پانزدهم فرانسه است. مطالعات اخیر در مورد لیدیت در فرانسوی مدرن، این عبارت ارجاع دهنده را به عنوان ابزاری کاملاً تشبیهی شناسایی کرده است که شرکت کنندگان گفتمان ثانویه را در کارکردهای گرامری کمتر برجسته تعیین می کند. با این حال، تجزیه و تحلیل استفاده از لیدیت در وقایع نگاری فرانسه میانه نشان می دهد که کارکرد آن برجسته کردن شرکت کنندگان گفتمان اولیه در کارکردهای دستوری برجسته است و به این نتیجه می رسد که (1) استفاده از لیدیت، علیرغم معنای صریح آن، جنبه هایی از آن را نشان می دهد. هم مقولات معین و هم معین های اثباتی. و (ii) به نظر می رسد استفاده از لیدیت به روشی مشابه فرآیند دستوری سازی تعیین کننده های معین تکامل می یابد. برای توضیح اینکه چرا لِدیت اینقدر در متون منثور فرانسه میانه ظاهر می‌شود، قیاسی با وضعیت لاتین متأخر (قرن دوم و ششم) خواهم داشت: هر دو زبان دارای استفاده مکرر از تعیین‌کننده‌های فرازبانی (یعنی تعیین‌کننده‌هایی از نوع پیش‌گفته) هستند. در غیر این صورت فرآیندهای دستوری نسبتاً مشابه تعیین‌کننده‌ها، نقطه‌ای هستند. در ابتدا، تعیین‌کننده‌های فرازبانی یک وظیفه مشخص و محدود را در پارادایم تعیین‌کننده‌ها انجام دادند. با این حال، تحلیل مجدد پارادایم‌های تعیین‌کننده‌های نمایشی در هر دو زبان، منجر به استفاده مکرر از تعیین‌کننده‌های فرازبانی (در طیف وسیع‌تری از زمینه‌ها) شد. در نتیجه، تعیین‌کننده‌های فرازبانی دستوری به تعیین‌کننده‌های ارجاعی رایج‌تر در هر دو لاتین متأخر و فرانسوی میانه تبدیل شدند، تا زمانی که فرآیند تحلیل مجدد تعیین‌کننده‌های نمایشی تکمیل شد و استفاده از آن‌ها اضافی شد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
This thesis offers an analysis of the nature and evolution of the determiner ledit [the aforesaid] in Middle French prose texts. In Middle French (XIVth-XV th century), the anaphoric expression ledit was a genuine determiner. Its use was not restricted to legal jargon (as was the case in Old French and is the case today), and it actually occurred as a determiner in a wide variety of Middle French prose texts. The purpose of this research is to examine the function and the development of ledit in relation to the definite article le and to the different paradigms of the demonstrative determiner. The corpus consists of XIV th and XVth century French chronicle texts. Recent studies on ledit in Modern French have identified this referring expression as a purely anaphoric device determining secondary discourse participants in less salient grammatical functions. However, analysis of the use of ledit in Middle French chronicles reveals that its function is to highlight primary discourse participants in salient grammatical functions, and leads to the conclusion that (i) the use of ledit, despite its explicitly anaphoric sense, exhibits aspects of both definite articles and demonstrative determiners; and (ii) the use of ledit appears to evolve in a way similar to the grammaticalization process of definite determiners. To explain why ledit appeared so frequently in Middle French prose texts, I will draw an analogy with the situation in Late Latin (IInd-VIth centuries): both languages feature a frequent use of metalinguistic determiners (i.e. determiners of the type the aforesaid) at some point in their otherwise rather similar grammaticalization processes of the determiners. Initially, the metalinguistic determiners fulfilled a concrete, circumscribed task within the paradigm of the determiners. The reanalyses of the paradigms of the demonstrative determiners in both languages, however, led to a more frequent use of the metalinguistic determiners (in a wider range of contexts). As a result, the metalinguistic determiners grammaticalized into more common referential determiners in both Late Latin and Middle French, until the reanalysis process of the demonstrative determiners was completed and made their use redundant.
