دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تاریخ ویرایش: 1 نویسندگان: Pedro Guibovich Pérez سری: ISBN (شابک) : 9786124146497 ناشر: Fondo Editorial de la Pontificia Universidad Católica del Perú سال نشر: 2013 تعداد صفحات: 0 زبان: Spanish فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب خواندن ممنوع سانسور تفتیش عقاید در پرو اواخر دوره استعمار: تفتیش عقاید - آمریکای لاتین استعماری - سانسور
در صورت تبدیل فایل کتاب Lecturas prohibidas. La censura inquisitorial en el Perú tardío colonial به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خواندن ممنوع سانسور تفتیش عقاید در پرو اواخر دوره استعمار نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مطالعه ما بخشی از یک خط تحقیقاتی است که تفسیر سنتی که دفتر مقدس را در نظر می گرفت را زیر سوال می برد به عنوان نهادی در حال افول در نیمه دوم قرن هجدهم تفتیش عقاید به دور از غیرفعال ماندن، میدانست چگونه خود را با آن وفق دهد بارها از طریق تبدیل آن به نوعی «پلیس ایدئولوژیک» از رژیم قدیمی (Pérez, 2002, p. 233). از طرفی ریکاردو گارسیا کارسل و دوریس مورنو "حرفه خود برای بقا" را برجسته کرده اند. (1379، ص 82). فرانسیسکو بتنکورت نیز به نوبه خود توجه را به خود جلب کرده است در مورد عملکرد دادگاه، یعنی نقش آن در بازتولید نخبگان و در سازمان دولت در آستانه لغو آن (1997، pp. 504-505). برای پرونده آمریکایی، گابریل تورس پوگا (2004 و 2010) این کار را انجام داده است بازسازی جزئیات فعالیت سانسور دادگاه مکزیک در طول نیمه دوم قرن 18 و مشارکت مصمم خود را نشان داده است در رویدادهای سیاسی بین 1808 و 1820. به نوبه خود، کریستینا گومز آلوارز و گیلرمو توار د ترزا (2009) متون را مطالعه کرده اند فرم هایی که توسط همان دادگاه بین سال های 1790 و 1819 ممنوع شد. در این کتاب، این استدلال مطرح شده است که بین سالهای 1754 و 1820، سانسور کتابها فعالیت اصلی دادگاه بود، اما این عملکرد، مانند دفعات قبل، مشروط به ماهیت سازمان خودتان در سیستم تفتیش عقاید 17 پدرو گیبوویچ پرز امپراتوری اسپانیا، دادگاه های آمریکا از نظر اداری وابسته بودند شورای عالی او به طور دوره ای هنجارها را دیکته می کرد به اصطلاح «نامه های توافق شده» (یا توافقات در شورا) که باید می شد توسط تمام دادگاه های تحت اختیار آن تایید شده است. نامه های مورد توافق می تواند با موضوعات متنوعی مانند حقوق، انتصابات، اجاره بها بپردازد یا جملات تعداد کمی از آنها با اقداماتی که باید برخورد کردند برای مهار یا جلوگیری از انتشار متون ممنوعه دنبال شود. علیرغم ماهیت متمرکز سیستم تفتیش عقاید، همیشه اینطور نبود با توجه به محدودیت هایی که ممکن است مطابق دستورات شورا عمل کند تحمیل شده توسط جغرافیا، درگیری با نهادهای دیگر، کمبود منابع اقتصادی و بالاتر از همه، قطع ارتباطات اقیانوس اطلس این کتاب از طریق مطالعه سانسور تفتیش عقاید به دنبال همچنین به تاریخچه خواندن در اواخر دوره استعمار کمک می کند. چه نوع کتاب هایی خوانده شد؟ چه کسی خوانده است؟ این کتاب ها چگونه خوانده می شدند؟ اگرچه ما از پاسخگویی به این سوال که کدام یک فاصله داریم به دلیل عدم مطالعه، ترکیب جامعه کتابخوان بود مشابه مواردی که به عنوان مثال برای فرانسه انجام شد (روش، 1987 و 2002) یا بدانیم چگونه همان خوانندگانی که از راجر پیروی می کنند Chartier (1995)، به متون معنا بخشید، بله می توان چیزی در مورد آن گفت از کتاب هایی که در قفسه های کتابخانه ها قرار داشتند. جنب متون در حال استفاده در موضوعاتی مانند قانون، الهیات، دکترین، ادبیات و تاریخ، فقط به نام چند مورد، پرونده های تفتیش عقاید حضور یک ادبیات ممنوعه، به ویژه فرانسوی را آشکار می کند، که از یک دست به دست دیگر می چرخید. اینها عناوینی هستند که هرگز در آنها ظاهر نمی شوند موجودی کالاهای پس از مرگ، از آنجایی که صاحبان آنها آگاه هستند که مالکیت آنها تحریم شده بود، آنها به دنبال دور نگه داشتن آنها از چشم کنجکاو
Nuestro estudio se inscribe dentro de una línea de investigación que cuestiona la interpretación tradicional que consideraba al Santo Oficio como una institución en decadencia durante la segunda mitad del siglo XVIII. Lejos de mantenerse inactiva, la Inquisición supo adecuarse a los tiempos mediante su conversión en una suerte de «policía ideológica» del Antiguo Régimen (Pérez, 2002, p. 233). Por otro lado, Ricardo García Cárcel y Doris Moreno han destacado su «vocación de supervivencia» (2000, p. 82). A su vez, Francisco Bethencourt ha llamado la atención sobre la funcionalidad del Tribunal, esto es, su papel en la reproducción de las élites y en la organización del Estado en vísperas de su abolición (1997, pp. 504-505). Para el caso americano, Gabriel Torres Puga (2004 y 2010) ha reconstruido en detalle la actividad censoria del Tribunal de México durante la segunda mitad del siglo XVIII y ha mostrado su decidida participación en los sucesos políticos entre 1808 y 1820. Por su parte, Cristina Gómez Álvarez y Guillermo Tovar de Teresa (2009) han estudiado los textos impresos prohibidos por ese mismo tribunal entre 1790 y 1819. En este libro, se plantea el argumento de que, entre 1754 y 1820, la censura de libros fue la principal actividad del Tribunal, pero su funcionamiento, como en épocas anteriores, estuvo condicionado por la naturaleza de su propia organización. Dentro del sistema inquisitorial del 17 Pedro Guibovich Pérez imperio español, los tribunales americanos dependían administrativamente del Consejo de la Suprema. Este dictaba periódicamente normas, mediante las llamadas «cartas acordadas» (o acuerdos en Consejo), que debían ser acatadas por todos los tribunales bajo su autoridad. Las cartas acordadas podían tratar de temas tan diversos como salarios, nombramientos, rentas o sentencias. No pocas de ellas se ocupaban de las medidas que debían seguirse para poner freno o prevenir la difusión de los textos prohibidos. A pesar del carácter centralizado del sistema inquisitorial, no siempre fue posible cumplir con las órdenes del Consejo, debido a las limitaciones que imponían la geografía, los conflictos con otras instituciones, la escasez de recursos económicos y, sobre todo, la interrupción de las comunicaciones atlánticas. Mediante el estudio de la censura inquisitorial, este libro busca también contribuir a una historia de la lectura en la época tardía colonial. ¿Qué tipos de libros se leían? ¿Quiénes leían? ¿Cómo se leían estos libros? Aun cuando estamos lejos de poder responder a la pregunta sobre cuál era la composición del público lector, debido a la carencia de estudios similares a los realizados, por ejemplo, para Francia (Roche, 1987 y 2002) o de conocer de qué manera esos mismos lectores, siguiendo a Roger Chartier (1995), daban sentido a los textos, sí podemos decir algo acerca de los libros que se alineaban en los anaqueles de las bibliotecas. Junto a los textos de uso corriente en materias como derecho, teología, doctrina, literatura e historia, por citar solo algunas, los expedientes inquisitoriales revelan la presencia de una literatura prohibida, en particular francesa, que circulaba de unas manos a otras. Se trata de títulos que nunca aparecen en los inventarios de bienes post mortem, ya que sus propietarios, conscientes de que su posesión estaba sancionada, buscaban mantenerlos lejos de las miradas indiscretas.
Agradecimientos 9 Introducción 13 ¿Decadencia o evolución?: El Santo Oficio peruano en el periodo tardío colonial 21 El comercio de libros 39 Los controles sobre la circulación de los libros 61 Bibliotecas y lectores 83 Otros infractores: Nordenflicht, Vidaurre y Rozas 113 Las herramientas de la delación: edictos y catálogos 141 Imprenta y censura 163 La alianza del trono y el Santo Oficio 177 Libros prohibidos en la Inquisición 201 El legado de la censura: la Inquisición y la cultura colonial 213 Conclusiones 231 Apéndice documental 235 Bibliografía 299