Learning to Die in the Anthropocene: Reflections on the End of a Civilization

\"در یادگیری مردن در آنتروپوسن، روی اسکرانتون از تجربیات خود در عراق برای رویارویی با واقعیت های تلخ تغییرات آب و هوایی استفاده می کند. نتیجه کتابی خشن و تحریک آمیز است.\ "--الیزابت کولبرت، نویسنده برنده جایزه پولیتزر ششمین انقراض: تاریخ غیرطبیعی

\"روی اسکرانتون به طور شفاف عمق این موضوع را بیان می کند. بحران اقلیمی با صداقتی که بسیار نادر است، پس از آن خواستار یک انسان گرایی دوباره تخیل شده است که به ما کمک می کند تا با نجابتی که می توانیم به آینده طوفانی خود بپردازیم، در حالی که من نتیجه گیری های او را در مورد پتانسیل جنبش های اجتماعی به اشتراک نمی گذارم این یک چالش عاقلانه و مهم از جانب یک نویسنده ظریف و یک متفکر اصیل است.\"--نائومی کلاین، نویسنده این همه چیز را تغییر می دهد: سرمایه داری در مقابل. آب و هوا

روی اسکرانتون، سرباز ارتش ایالات متحده که از جنگ عراق به خانه می‌آمد، فکر می‌کرد که دنیای نزاع را پشت سر گذاشته است. سپس شاهد بود که بلایای جدیدی به آمریکا رسید و تهدیدی بسیار خطرناک تر از داعش یا القاعده را به گوش می رساند: طوفان کاترینا، ابرطوفان سندی، خشکسالی بزرگ - شوک و هیبت گرمایش جهانی.

جهان ما در حال تغییر است. افزایش آب دریاها، افزایش دما و آب و هوای شدید زیرساخت‌ها، محصولات کشاورزی و منابع آب جهانی را به خطر می‌اندازد. درگیری، قحطی، طاعون، و شورش از هر طرف تهدید می شود. از بغداد جنگ زده گرفته تا قطب شمال که در حال ذوب شدن است، تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان نه تنها برای ثبات سیاسی و اقتصادی، بلکه برای خود تمدن نیز خطرناک است. . . و به معنای انسان بودن به نظر می رسد بزرگترین دشمن ما خودمان هستیم. دنیای گرم تر، مرطوب تر و پر هرج و مرج تری که اکنون در آن زندگی می کنیم - آنتروپوسن - نیاز به دیدگاه جدیدی رادیکال از زندگی انسان دارد.

روی اسکرانتون در این واکنش آماده به تغییرات آب و هوا، خاطرات، گزارش، و فلسفه را با هم ترکیب می کند. و خرد ذن برای کشف معنای انسان بودن در دنیایی که به سرعت در حال تکامل است، خوانندگان را به سفری در اعتراضات خیابانی، آخرین یافته‌های دانشمندان زمین، نشست تاریخی سازمان ملل، هزاره‌ها تاریخ زمین‌شناسی، و سرزندگی پایدار دوران باستان می‌برد. ادبیات. اسکرانتون با بسط مقاله تاثیرگذار نیویورک تایمز خود (مقاله شماره 1 پر ایمیل در روزی که منتشر شد و برای بهترین مقاله علمی و طبیعت آمریکا 2014 انتخاب شد)، به مشکل وجودی گرم شدن کره زمین با این استدلال که برای زنده ماندن، باید با مرگ و میر خود کنار بیاییم.

افلاطون استدلال کرد که فلسفیدن یعنی یاد گرفتن مردن. اسکرانتون می‌گوید اگر این درست باشد، پس ما وارد فلسفی‌ترین عصر بشریت شده‌ایم - زیرا این دقیقاً مشکل آنتروپوسن است. مشکل اکنون این است که ما باید یاد بگیریم که نه به عنوان یک فرد، بلکه به عنوان یک تمدن بمیریم.

یک کهنه سرباز جنگ، روزنامه نگار، نویسنده و کاندیدای دکترای پرینستون، روی اسکرانتون منتشر کرده است. در نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال، رولینگ استون، بوستون بررسی، و نظریه و رویداد، و در هوای تازه NPR، در میان سایر رسانه ها مصاحبه شده است.

\"In Learning to Die in the Anthropocene, Roy Scranton draws on his experiences in Iraq to confront the grim realities of climate change. The result is a fierce and provocative book.\"--Elizabeth Kolbert, Pulitzer Prize-winning author of The Sixth Extinction: An Unnatural History

\"Roy Scranton lucidly articulates the depth of the climate crisis with an honesty that is all too rare, then calls for a reimagined humanism that will help us meet our stormy future with as much decency as we can muster. While I don\'t share his conclusions about the potential for social movements to drive ambitious mitigation, this is a wise and important challenge from an elegant writer and original thinker. A critical intervention.\"--Naomi Klein, author of This Changes Everything: Capitalism vs. the Climate

Coming home from the war in Iraq, US Army private Roy Scranton thought he\'d left the world of strife behind. Then he watched as new calamities struck America, heralding a threat far more dangerous than ISIS or Al Qaeda: Hurricane Katrina, Superstorm Sandy, megadrought--the shock and awe of global warming.

Our world is changing. Rising seas, spiking temperatures, and extreme weather imperil global infrastructure, crops, and water supplies. Conflict, famine, plagues, and riots menace from every quarter. From war-stricken Baghdad to the melting Arctic, human-caused climate change poses a danger not only to political and economic stability, but to civilization itself . . . and to what it means to be human. Our greatest enemy, it turns out, is ourselves. The warmer, wetter, more chaotic world we now live in--the Anthropocene--demands a radical new vision of human life.

In this bracing response to climate change, Roy Scranton combines memoir, reportage, philosophy, and Zen wisdom to explore what it means to be human in a rapidly evolving world, taking readers on a journey through street protests, the latest findings of earth scientists, a historic UN summit, millennia of geological history, and the persistent vitality of ancient literature. Expanding on his influential New York Times essay (the #1 most-emailed article the day it appeared, and selected for Best American Science and Nature Writing 2014), Scranton responds to the existential problem of global warming by arguing that in order to survive, we must come to terms with our mortality.

Plato argued that to philosophize is to learn to die. If that’s true, says Scranton, then we have entered humanity’s most philosophical age--for this is precisely the problem of the Anthropocene. The trouble now is that we must learn to die not as individuals, but as a civilization.

A war veteran, journalist, author, and Princeton PhD candidate, Roy Scranton has published in the New York Times, Wall Street Journal, Rolling Stone, Boston Review, and Theory and Event, and has been interviewed on NPR\'s Fresh Air, among other media.