Learning to Become Rational: The Case of Self-Referential Autoregressive and Non-Stationary Models

1. 1 انتظارات منطقی و یادگیری منطقی شدن یکی از ویژگی های مدل های اقتصادی پویا این است که اگر وضعیت های آینده اقتصاد نامشخص باشد، انتظارات کارگزاران مهم است. تولیدکنندگان باید امروز تصمیم بگیرند که چه مقدار از کالا را تولید کنند بدون اینکه بدانند فردا چه تقاضایی خواهد داشت. مصرف کنندگان باید تصمیم بگیرند که امروز چه چیزی را برای مصرف خرج می کنند، بدون اینکه بدانند فردا چه قیمتی خواهد بود. با پذیرش دیدگاه نئوکلاسیک مبنی بر اینکه عاملان اقتصادی «عقلانی» هستند به این معنا که با توجه به انتظاراتشان در مورد وضعیت های آینده اقتصاد، به نفع خود رفتار می کنند، معمولاً فرض می شود که نمایندگان تصمیم گیرندگان بیزی هستند. اما، همانطور که LUCAS اشاره می کند، عنصری از عدم قطعیت باقی می ماند: متأسفانه، فرضیه کلی که عاملان اقتصادی تصمیم گیرندگان بیزی هستند، در بسیاری از کاربردها، محتوای تجربی کمی دارد: بدون اینکه به نوعی استنباط کنیم که دیدگاه ذهنی یک عامل از آینده چیست. یعنی این فرضیه کمکی به درک رفتار او نمی کند. حتی رفتار روان پریشی را می توان (و امروزه) به عنوان «عقلانی» فهمید، با توجه به دیدگاهی غیرعادی کافی از روابط احتمالی مرتبط. برای تمرین اقتصاد، ما به راهی (به جز روانکاوی، امید است) نیاز داریم تا بفهمیم عوامل مشکل تصمیم‌گیری را حل می‌کنند. (LucAs (1977، ص 15)) 2 فصل 1. مقدمه 1. 1.

1. 1 Rational Expectations and Learning to Become Rational A characteristic feature of dynamic economic models is that, if future states of the economy are uncertain, the expectations of agents mat­ ter. Producers have to decide today which amount of a good they will produce not knowing what demand will be tomorrow. Consumers have to decide what they spend for consumption today not knowing what prices will prevail tomorrow. Adopting the neo-classical point of view that economic agents are 'rational' in the sense that they behave in their own best interest given their expectations about future states of the ecomomy it is usually assumed that agents are Bayesian deci­ sion makers. But, as LUCAS points out, there remains an element of indeterminacy: Unfortunately, the general hypothesis that economic agents are Bayesian decision makers has, in many applications, lit­ tle empirical content: without some way of infering what an agent's subjective view of the future is, this hypothesis is of no help in understanding his behavior. Even psychotic behavior can be (and today, is) understood as "rational", given a sufficiently abnormal view of relevant probabili­ ties. To practice economics, we need some way (short of psychoanalysis, one hopes) of understanding which decision problem agents are solving. (LucAs (1977, p. 15)) 2 CHAPTER 1. INTRODUCTION 1. 1.