Learning from Language

در یادگیری از زبان، والتر اچ بیل به دنبال گردآوری رشته های زبان شناسی، بلاغت، و مطالعات ادبی از طریق مفهوم تقارن است (چگونه کلمات تفکر، جامعه و جامعه را منعکس می کنند. بینش ما از جهان).

بیل با استناد به متفکران از دوران باستان تا کنون، مطالعه عمیقی از نظریه، توسعه و عمل زبانی ارائه می‌کند. او تقسیم تاریخی بین مکاتب تقارن و عدم تقارن (اعتقاد به اینکه زبان به عنوان ساختاری مستقل از تجربه بشری توسعه یافته است) را در خصلت خود زبان و به عنوان مانعی برای اومانیسم ادبی (مطالعه ترکیبی زبان، بلاغت، و ادبیات برای بهبود شایستگی و شخصیت فرد).

در تحلیل خود، بیل ادعاهای سنتی تقارن را ترسیم و نقد می کند، سپس راه های جدیدی برای رویکرد به موضوع ارائه می دهد. در انجام این کار، او بررسی می کند که چگونه موضوعات مهم فرهنگ و آگاهی انسان در فرآیندهای زبان مشابه هستند. چگونه الگوهای زبانی با مشکلات فراگیر انسانی ارتباط دارند. چگونه زبان در بیان، اجرا و ساخت واقعیت مشارکت فعال دارد. مفاهیم تعیین در مقابل نامگذاری؛ زبان مجازی به عنوان فرآیند بازبینی واقعیت. و پیوند سبک با فضیلت توسط قدیم‌ها.

بیل نتیجه می‌گیرد که هر دو عناصر نامتقارن و متقارن در زبان وجود دارند که هرکدام مربوط به خود هستند، و مکمل یکدیگرند، نه مخالف فلسفه‌ها. شهودهای اساسی تقارن که زبان را به زندگی مرتبط می کند برای همه مطالعات انگلیسی قدرتمند و مهم هستند. بیل می‌گوید که همراه با عشق به کارها، صداها و ساختارهای زبان، درک تقارن می‌تواند به پیگیری انسان‌گرایی ادبی کمک کند.
 

In Learning from Language, Walter H. Beale seeks to bring together the disciplines of linguistics, rhetoric, and literary studies through the concept of symmetry (how words mirror thought, society, and our vision of the world).

Citing thinkers from antiquity to the present, Beale provides an in-depth study of linguistic theory, development, and practice. He views the historic division between the schools of symmetry and asymmetry (a belief that language developed as a structure independent of human experience), as built into the character of language itself, and as an impediment to literary humanism (the combined study of language, rhetoric, and literature to improve the competence and character of the individual).

In his analysis, Beale outlines and critiques traditional claims of symmetry, then offers new avenues of approach to the subject. In doing so, he examines how important issues of human culture and consciousness have parallels in processes of language; how linguistic patterns relate to pervasive human problems; how language is an active participant in the expression, performance, and construction of reality; the concepts of designating versus naming; figurative language as a process of reenvisioning reality; and the linking of style to virtue by the ancients.

Beale concludes that both asymmetrical and symmetrical elements exist in language, each with their own relevance, and that they are complementary, rather than opposing philosophies. The basic intuitions of symmetry that relate language to life are powerful and important to all of English studies. Combined with a love for the workings, sounds, and structures of language, Beale says, an understanding of symmetry can help guide the pursuit of literary humanism.