Le vivant et sa naturalisation: Le problème du naturalisme en biologie chez Husserl et le jeune Merleau-Ponty

این جلد مطالعه مفصلی درباره هوسرل و مرلوپونتی ارائه می‌کند که بعد معرفت‌شناختی فلسفه آن‌ها را نسبت به زیست‌شناسی به عنوان چشم‌اندازی در نظر می‌گیرد. آنها هر کدام به شیوه خود به وضعیت مبهم زیست شناسی و پرسش خاردار طبیعت گرایی پرداختند، یعنی: تا چه حد می توان موجودات زنده را به عنوان مجموعه ای از فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی درک کرد؟ تقابل دو مشارکت آنها با این پرسش روشن می کند که تمام ارتباط خود را حفظ کرده است، در حالی که توسعه زیست شناسی مولکولی و علوم اعصاب معاصر بازگشتی به پارادایم طبیعت گرایانه در زیست شناسی به ارمغان آورده است. این مطالعه به دیدگاهی با نظریه بیولوژیکی اتوپوئیزیس توسعه یافته توسط F. Varela و H. Maturana منجر می شود. چالش نهایی ارائه نظریه ای از زیست شناسی است که به تقلیل ناپذیری آن احترام می گذارد و در عین حال نقش مهمی را که رویکردهای فیزیکوشیمیایی در درک ما از موجودات زنده ایفا می کنند، در نظر می گیرد.

Ce volume propose une étude articulée de Husserl et de Merleau-Ponty qui prend comme perspective la dimension épistémologique de leur philosophie relativement � la biologie. Chacun � sa manière, ils se sont penchés sur le statut ambigu de la biologie et sur l’épineuse question du naturalisme, � savoir : dans quelle mesure les êtres vivants peuvent-ils être appréhendés comme des ensembles de processus physiques et chimiques ? La confrontation de leurs deux contributions � la question offre un éclairage qui a conservé toute sa pertinence, alors que le développement de la biologie moléculaire et des neurosciences contemporaines a amené un retour du paradigme naturaliste en biologie. L’étude débouche sur une mise en perspective avec la théorie biologique de l’autopoïèse élaborée par F. Varela et H. Maturana. L’enjeu final est de proposer une théorie de la biologie qui respecte son irréductibilité tout en tenant compte du rôle de plus en plus important que les approches physico-chimiques jouent dans notre compréhension des êtres vivants.