دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Gérard Noiriel
سری:
ISBN (شابک) : 9782348045721
ناشر: La Découverte
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 252
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 315 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Le venin dans la plume : Édouard Drumont, Éric Zemmour et la part sombre de la République به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب زهر در قلم: ادوارد درومون، اریک زمور و سمت تاریک جمهوری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
برای درک جایگاه اریک زمور و ایدههای ارتجاعی او امروزه در فضای عمومی فرانسه، این کتاب نوشتههای او را با توجه به نوشتههای ادوارد درومون، جزوهنویس راست افراطی پایان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تحلیل میکند. بنابراین او ماتریسی از گفتمان ارتجاعی را روشن می کند. جایگاهی که اریک زمور در عرصه رسانه و فضای عمومی فرانسه اشغال کرده است، نگرانی و حیرت بسیاری از شهروندان را برمی انگیزد. جزوه نویسی که مدام با اظهارنظرهای نژادپرستانه، جنسیتی و همجنسگراهارانه خود که چندین بار توسط دادگاه محکوم شده است، به جنجال دامن می زند، چگونه می تواند چنین مخاطبی پیدا کند؟ برای درک این پدیده، این کتاب پرونده زمور را در یک چشمانداز تاریخی قرار میدهد که نقطه آغاز آن دهه 1880 است، دورهای که نهادهای دموکراتیکی که هنوز هم امروز بر ما حکومت میکنند، به کار گرفته شدند. با این کار، او کارنامه اریک زمور را با ادوارد درومونت، رهبر اردوگاه ضد یهود در پایان قرن نوزدهم مقایسه میکند. زیرا این دو مرد هر کدام در زمان خود توانسته اند از زمینه ای مناسب برای مبارزه ایدئولوژیک خود بهره برداری کنند. هر دو از پیشینههای مردمی و مشتاق انتقامجویی اجتماعی، شهرت خود را در دورههای بحران اقتصادی و اجتماعی به دست آوردند، که مشخصه آن ناامیدی شدید از نظام پارلمانی بود. در این پرتره متقاطع خیرهکننده، ژرار نویریل مسیرها و نوشتههای این دو مجادلهگر را تحلیل میکند و بر اهداف مورد علاقه آنها (خارجیها، زنان، روشنفکران چپگرا و غیره) تمرکز میکند و بر اشکال مختلفی که این سخنرانیها به خود گرفتهاند پافشاری میکند. زمان (زیرا قانون امروز بیان توهین های خشونت آمیز مانند درومونت را ممنوع می کند). بنابراین مورخ ماتریسی از گفتمان ارتجاعی را روشن میکند و راههایی را برای دامن زدن به بازتاب کسانی که امروز به دنبال مبارزه مؤثر با این عوام فریبی پوپولیستی هستند، ارائه میکند.
Pour comprendre la place qu’occupent aujourd’hui Éric Zemmour et ses idées réactionnaires dans l’espace public français, ce livre analyse ses écrits en regard de ceux d’Édouard Drumont, pamphlétaire d’extrême droite de la fin du XIXe siècle et du début XXe. Il met ainsi en lumière une matrice du discours réactionnaire. La place qu’occupe Éric Zemmour dans le champ médiatique et dans l’espace public français suscite l’inquiétude et la consternation de bon nombre de citoyens. Comment un pamphlétaire qui alimente constamment des polémiques par ses propos racistes, sexistes, homophobes, condamné à plusieurs reprises par la justice, a-t-il pu acquérir une telle audience ? Pour comprendre ce phénomène, ce livre replace le cas Zemmour dans une perspective historique qui prend comme point de départ les années 1880, période où se mettent en place les institutions démocratiques qui nous gouvernent encore aujourd’hui. Ce faisant, il met en regard le parcours d’Éric Zemmour et celui d’Édouard Drumont, le chef de file du camp antisémite à la fin du xixe siècle. Car les deux hommes ont chacun à leur époque su exploiter un contexte favorable à leur combat idéologique. Issus des milieux populaires et avides de revanche sociale, tous deux ont acquis leur notoriété pendant des périodes de crise économique et sociale, marquées par un fort désenchantement à l’égard du système parlementaire. Dans ce saisissant portrait croisé, Gérard Noiriel analyse les trajectoires et les écrits de ces deux polémistes, en s’intéressant aux cibles qu’ils privilégient (étrangers, femmes, intellectuels de gauche, etc.) et en insistant sur les formes différentes que ces discours ont prises au cours du temps (car la législation interdit aujourd’hui de proférer des insultes aussi violentes que celles de Drumont). L’historien met ainsi en lumière une matrice du discours réactionnaire, et propose quelques pistes pour alimenter la réflexion de ceux qui cherchent aujourd’hui à combattre efficacement cette démagogie populiste.