دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jacques Rancière
سری:
ISBN (شابک) : 2913372805, 9782913372801
ناشر: LA FABRIQUE
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 73
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 10 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Le spectateur émancipé به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تماشاگر رهایی یافته نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«کسی که میبیند نمیتواند ببیند»: این پیشفرض در تاریخ ما جریان دارد، از غار افلاطونی تا نکوهش جامعه نمایش. برای فیلسوفی که میخواهد همه در جای خود بمانند و انقلابیونی که میخواهند افراد تحت سلطه را از توهماتی که آنها را در آنجا نگه میدارد دور کنند، مشترک است. برای درمان نابینایی کسی که می بیند، هنوز دو راهبرد اصلی حرف اول را می زند. میخواهیم به نابینایان چیزی را نشان دهیم که نمیبینند: این طیف وسیعی از تعلیم و تربیت توضیحی کارتلهای موزهای تا تأسیسات تماشایی را در بر میگیرد که هدف آن این است که حیرتزدهها کشف کنند که توسط تصاویر قدرت رسانهای و جامعه مصرفکننده مورد تهاجم قرار گرفتهاند. دیگری می خواهد با تبدیل منظره به اجرا و تماشاگر به مرد بازیگر، ریشه بد بینایی را قطع کند. متون گردآوری شده در این مجموعه با فرضیه ای به همان سادگی که آزاردهنده است با این دو راهبرد مخالف است: اینکه واقعیت دیدن هیچ نقصی را در بر نمی گیرد. اینکه تبدیل شدن به تماشاگران کسانی که به محدودیت ها و سلسله مراتب عمل اختصاص داشتند ممکن است به تحول موقعیت های اجتماعی کمک کرده باشد. و این که تقبیح بزرگ انسان از خود بیگانه شده توسط بیش از حد تصاویر در ابتدا پاسخ نظم غالب به این اختلال بود. سپس رهایی تماشاگر تأیید توانایی او برای دیدن آنچه می بیند و دانستن اینکه در مورد آن چه فکر کند و با آن چه باید بکند است. مداخلات جمع آوری شده در این مجموعه، در پرتو این فرضیه، برخی از اشکال و مسائل مهم هنر معاصر را بررسی می کند و می کوشد به چند سوال پاسخ دهد: منظور از هنر سیاسی یا سیاست هنر دقیقاً چیست؟ کجاییم با سنت هنر انتقادی یا با میل به جان بخشیدن به هنر؟ چگونه نقد ستیزه جویانه مصرف کالاها و تصاویر به تأیید مالیخولیایی قدرت مطلق آنها یا محکومیت ارتجاعی «انسان دمکرات» تبدیل شد؟
"Celui qui voit ne sait pas voir" : telle est la présupposition qui traverse notre histoire, de la caverne platonicienne à la dénonciation de la société du spectacle. Elle est commune au philosophe qui veut que chacun se tienne à sa place et aux révolutionnaires qui veulent arracher les dominés aux illusions qui les y maintiennent. Pour guérir l' aveuglement de celui qui voit, deux grandes stratégies tiennent encore le haut du pavé. L'une veut montrer aux aveugles ce qu ils ne voient pas : cela va de la pédagogie explicatrice des cartels de musées aux installations spectaculaires destinés à faire découvrir aux étourdis qu ils sont envahis par les images du pouvoir médiatique et de la société de consommation. L'autre veut couper à sa racine le mal de la vision en transformant le spectacle en performance et le spectateur en homme agissant. Les textes réunis dans ce recueil opposent à ces deux stratégies une hypothèse aussi simple que dérangeante : que le fait de voir ne comporte aucune infirmité ; que la transformation en spectateurs de ceux qui étaient voués aux contraintes et aux hiérarchies de l'action a pu contribuer au bouleversement des positions sociales ; et que la grande dénonciation de l homme aliéné par l excès des images a d'abord été la réponse de l'ordre dominant à ce désordre. L'émancipation du spectateur, c est alors l affirmation de sa capacité de voir ce qu il voit et de savoir quoi en penser et quoi en faire. Les interventions réunies dans ce recueil examinent, à la lumière de cette hypothèse, quelques formes et problématiques significatives de l'art contemporain et s efforcent de répondre à quelques questions : qu'entendre exactement par art politique ou politique de l'art ? Où en sommes-nous avec la tradition de l'art critique ou avec le désir de mettre l'art dans la vie ? Comment la critique militante de la consommation des marchandises et des images est-elle devenue l'affirmation mélancolique de leur toute-puissance ou la dénonciation réactionnaire de l'"homme démocratique" ?
Pages de début Le spectateur émancipé Les mésaventures de la pensée critique Les paradoxes de l'art politique L'image intolérable L'image pensive Origine des textes Pages de fin