دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: باستان شناسی ویرایش: نویسندگان: Michel Graulich سری: ISBN (شابک) : 9782213653105 ناشر: Fayard سال نشر: 2005 تعداد صفحات: 0 زبان: French فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 489 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب قربانی انسان در میان آزتک ها: قربانی کردن مراسم آزتک ها
در صورت تبدیل فایل کتاب Le sacrifice humain chez les Aztèques به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب قربانی انسان در میان آزتک ها نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
هیچ جا قربانی انسانی رسمی و سازماندهی شده دولتی به اندازه مکزیک باستان گسترده نبود. آزتک ها خود می بالند که حدود 80400 جنگجو را در طی سه یا چهار روز برای افتتاح معبد بزرگ خود در سال 1487 قربانی کرده اند. این عمل، که به نظر ما وحشیانه به نظر می رسد، اما یک سنت کامل سعی در به حداقل رساندن یا توجیه آن دارد، به ویژه دشوار است که درک شود. گاهی اوقات گفته میشود که قرن بیستم با نسلکشیهایش بسیار بدتر از این اتفاق افتاد، اما این واقعیت قربانی کردن دشمنان مانع از نابودی کل شهرها توسط آزتکها نشد. همچنین درست است که بسیاری از تمدنهای دیگر انسانها را به خدایان تسلیم کردهاند، اما آنها به طور کلی به قربانی کردن حیوانات یا حتی مانند مسیحیت به قربانیهای بدون خونریزی رفتهاند. پس چگونه می توان مورد آزتک ها را درک کرد؟ چرا این قتل های متعدد، متنوع و تصفیه شده؟ چرا این دخالت کل جامعه، پادشاهان، اشراف و کاهنان، اربابان قربانی، جنگجویان پیروز، تجار یا صنعتگران ثروتمند و در نهایت همه ساکنان، بدون احتساب ساکنان شهرهای دیگر، گاهی به مجازات مرگ مجبور می شوند شرکت در مراسم؟ قربانیان به جمعیتی معرفی می شوند که آنها را به فرزندی قبول می کنند و با آنها در ارتباط هستند. برخی تجسم یکی از خدایان هستند و روزها در شهر پرسه می زنند. وقتی آنها قربانی می شوند و خورده می شوند، این همان الوهیت است که می میرد و از طریق آنها دوباره متولد می شود. کسانی که آنها را تقدیم می کنند، قربانیان، از زمان دستگیری یا خرید تا زمان کشتن آنها را همراهی می کنند و آنها را به پای معبد یا سنگ قربانی می برند. آنها که از ابتدا تا انتها شناخته شده و قابل مشاهده هستند، ضیافت های پایانی را ترتیب می دهند که در طی آن انسان-خدا خورده می شود، آثاری از آن را نگه می دارند و اعتبار، ثروت و شانس بقا در زندگی پس از مرگ به دست می آورند. بزرگی مراسم شهر را تجلیل می کند و رقبای دعوت شده برای شرکت را درهم می شکند. اما کشتار دسته جمعی اسیران جنگی نیز قتل هایی با الهام از انتقام است، قتل هایی که کسانی که مجذوب آن را تماشا می کنند در واقع شریک جرم هستند که باید احساس تعلق به گروه را افزایش داده و انسجام آن را تقویت کند.
Nulle part le sacrifice humain officiel, organisé par l'Etat, n'a été plus répandu que dans l'ancien Mexique. Les Aztèques eux-mêmes se vantent d'avoir immolé en trois ou quatre jours quelque 80 400 guerriers pour l'inauguration de leur Grand Temple en 1487. Cette pratique, qui nous paraît barbare, mais que toute une tradition tente de minimiser ou de justifier reste particulièrement difficile à comprendre. On dit parfois que le XXe siècle a vu bien pis avec ses génocides, mais le fait de sacrifier des ennemis n'empêchait nullement les Aztèques d'exterminer en plus des cités entières. Il est vrai aussi que bien d'autres civilisations ont immolé des hommes aux dieux, mais elles ont en général fini par passer au sacrifice animal, ou même, comme le christianisme, au sacrifice non sanglant. Comment comprendre alors le cas des Aztèques ? Pourquoi ces mises à mort nombreuses, variées et raffinées ? Pourquoi cette implication de la société tout entière, les rois, les nobles et les prêtres, les sacrifiants seigneurs, guerriers victorieux, riches marchands ou artisans , et enfin l'ensemble des habitants, sans compter ceux d'autres cités parfois contraints, sous peine de mort, d'assister aux cérémonies ? Les victimes sont présentées à la population qui les adopte et reste en contact avec elles. Certaines incarnent l'une ou l'autre divinité et se promènent pendant des jours dans la ville. Lorsqu'on les immole et les mange, c'est la divinité même qui meurt et renaît à travers elles. Ceux qui les offrent, les sacrifiants, les accompagnent depuis la capture ou l'achat jusqu'à la mise à mort, lorsqu'ils les conduisent au pied du temple ou de la pierre de sacrifice. Connus et visibles du début jusqu'à la fin, ils organisent les banquets finaux durant lesquels on mange l'homme-dieu, ils en conservent des reliques et gagnent du prestige, des richesses et des chances de survie dans l'au-delà. L'ampleur de la cérémonie glorifie la cité et écrase les rivaux invités à y participer. Mais les mises à mort massives de prisonniers de guerre sont aussi des meurtres inspirés par la vengeance, des meurtres dont ceux qui y assistent fascinés sont en fait complices, ce qui doit accroître le sentiment d'appartenance au groupe et renforcer sa cohésion.